Even schudden

Na mijn vakantie begeeft mijn laptop het. Niet zo raar, want het is een oudje. Collega ging met pensioen en toen nam ik zijn laptop over. Toen was het al geen nieuwe meer. Maar nu is het toch echt over en uit voor deze. Ik kan dan ook een nieuwe komen halen. Ik denk niet spiksplinternieuw, maar nieuwer dan ik had. Alles wordt weer opnieuw ingesteld en met enige vertraging kan ik weer aan het werk.

Kuren

Vorige week krijgt ook de nieuwe laptop kuren. Hij typt zonder dat ik het toetsenbord aanraak. Wat er getypt word zie ik niet, want ik kom niet verder dan het scherm waarop ik mijn wachtwoord moet invullen. En dat heeft geen 280 tekens. Zonder wachtwoord en authenticator kan ik niet aan het werk. 

Goed mis

Ik ken het nummer van de helpdesk gelukkig uit mijn hoofd. Ze helpen me zoals altijd heel vriendelijk. Van afstand kijken ze met me mee. "Vreemd", zegt de specialist. Ook als hij het overneemt gaat het mis. En dat schijnt het teken te zijn dat het echt mis is. Even uitloggen en opnieuw weer opstarten. "Heb ik al gedaan", zeg ik. Maar we doen het nog een keer. Het maakt niet uit. Mijn laptop is nog steeds bezeten.

Een grap? 

"Het lijkt wel of de spatiebalk of de controltoets vastzit. Misschien zit er iets tussen.", aldus de specialist. Het lijkt me sterk. Ik ben erg schoon op mezelf en mijn laptop. Ik neem kwark en geen brood mee naar het werk, dus kruimels kunnen het niet zijn. Dan moet het al rondvliegende winterwortel zijn. Want die eet ik wel altijd. Maar ik ga ervan uit dat dat niet zo fijngemalen is, dat het zich in mijn toetsenbord nestelt. Het is een beetje een raadsel. "Probeer je laptop even ondersteboven houden en te schudden", adviseert de specialist me. Ik kijk even rond of er geen candid cameraploeg van onze ICT-afdeling achter de deur staat. Is dit een grap? Dat lijkt niet het geval, dus ik hou 'm op de kop en schud. En ja hoor, hij doet het weer. 

Ik zou het zelf niet hebben bedacht, maar ik vind het een fantastische tip. Ik kan het iedereen aanraden. Ik schud 'm nou regelmatig even als het niet gaat zoals ik wil. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: 

Wie nait - doe

Als je heel lang samen bent, dan is er steeds meer wij. Je vergroeit met elkaar. Sommige stellen nemen dat wel heel letterlijk. Die fietsen op dezelfde fietsen, dragen dezelfde outfits en hebben dezelfde kapsels. E en ik zijn niet gelijk, maar wel compatibel. Ik doe graag dingen met hem samen, maar er moet ook ruimte zijn voor mijn eigen dingen. Want we zijn niet gelijk. 

Meer tijd samen

Als je allebei werkt, dan gaat het vanzelf: je hebt je eigen werk met het netwerk dat daarbij hoort. Als je stopt met werken, krijg je veel tijd die je vaak ook meer samen invult. Dus dan gaat het met elkaar vergroeien dubbelop.

Compromissen

Mijn schoonouders kenden elkaar hun hele leven. Ze groeiden samen op in een klein dorp. Tijdens hun gepensioneerde bestaan trokken ze er veel met elkaar op uit. Met de caravan, wandelend of op de fiets. Mijn schoonmoeder vertelde daar altijd enthousiast over. Zo vertelde ze eens: "As wie in Delfziel binnen, din mouten wie eevm op diek kieken". Waarop mijn schoonvader zei: "Wie nait, doe." Hij keek ook wel even op de dijk, maar het was mijn schoonmoeder die dat graag wilde. Het was een compromis.

Doe

Het is hier in huis een gevleugelde uitspraak geworden. Vanmorgen bespreken we de voordelen van de fotozoekfunctie van Google met onze zoon. Ik gebruik die functie vaak om planten op te zoeken als we wandelen. Als ik vertel: "Dij bruken wie ook voak as wie wandeln", zegt E dan ook: "Wie nait, doe." 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: