Ik kijk naar Onderweg naar liefde. En ik kan rustig stellen: er gaat een hele nieuwe (spirituele) wereld voor me open. Voor degenen die niet kijken: Onderweg naar liefde is een programma bij de publieke omroep waarbij mensen die in een busje op pad zijn, gaan daten. In het programma zeggen ze natuurlijk niet gewoon dat ze met een busje op pad zijn, maar leven ze een 'vanlife'. Het is 'a way of living'. Sommigen willen gewoon surfen en lekker doen waar ze zin in hebben, anderen gaan een laagje dieper. Die zitten er spiritueel in. Maar allemaal zijn ze, wat onze zoon -in navolging van Donnie- 'vlinderknippers'* zou noemen.
Even inchecken
De spirituele vanlifers checken regelmatig even bij zichzelf in. Dan gaan ze even aarden en in contact met hun lichaam om te weten wat fijn voelt. Dat kan met de ogen dicht, om bij jezelf te rade te gaan, of door elkaar langdurig aan te kijken en bij elkaar in te checken. Ook proberen ze echt in het hier en nu te blijven. Ik verwonder me iedere aflevering weer. Bij mij gaat dat inchecken namelijk volledig automatisch. Ik weet direct wat ik ergens van vind of hoe ik me voel. Zoals onze jongste ooit zei toen ze nog een klein meisje was: 'het is een reactie van mijn lichaam.'
Mijn twinflame
Inmiddels heb ik het lingo goed te pakken. "Vind je ook dat ik een fijne energie heb vanmorgen?", zeg ik tegen E. "Ik vind dat je een fijne physical touch hebt", zegt hij. Een aantal van de vanlifers en hun dates hebben -net als wij- de physical touch als 'love language'. Voor sommigen is 'caring' een love language. En allemaal zijn ze op zoek naar hun 'twinflame'. Over het algemeen vind ik al dat Engels totale aanstellerij, maar dit vind ik dan wel weer een te gek woord. Dat is zeker een blijvertje. Ik kan 'm ook goed gebruiken, want E. is namelijk mijn twinflame.
De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.
De soundtrack bij de blog is:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten