Je verhuist niet naar een ander leven

Het uitvallen van weblog had op geen ongelukkiger moment kunnen komen, want wat is er veel gebeurd! Onze super is omgebouwd tot een Jumbo, ik bezocht voor het eerst in mijn leven een schoonheidsspecialiste, we ontvingen een Duitse uitwisselingsgast, onze jongste ging op uitwisseling naar Duitsland en ik verruilde mijn geliefde koelkast voor een iphone. En zo zou ik nog wel 165 andere kleine dingen kunnen noemen.

Maar het allerbelangrijkste is wel dat we in augustus na een hysterische kamerzoektocht uiteindelijk drie dagen voor ze in Enschede met het introductieprogramma begon een kamer voor onze oudste vonden. Samen met mijn zus reisden de oudste en ik op zaterdag af naar Enschede, vastbesloten om een kamer te vinden. En dat lukte: voor de middag had ze een kamer gekozen. Vooraf al had ze een zwak voor de kamer met het balkon. En ook al was die pimpelpaars: dat werd 'm. Niet voor een gat te vangen, zijn we 's middags direct begonnen met verven, want paars is nou eenmaal niet haar kleur. De Turkse huiseigenaar was stomverbaasd dat wij gehuld in wegwerpoveralls dat klusje klaarden. "Gaan jullie dat zelf doen?", vroeg hij. Zeker gingen we dat zelf doen en nog rap ook, want de volgende dag hebben we haar verhuisd. En zo had ze nog net voor de kick in zelf onderdak in Enschede. Gelukkig maar, voor ons een zorg minder.

Dus nu zit ze door de week in Enschede. Ze voelt zich er prettig: de studie past bij haar en ze voelde zich thuis in haar kamer. Maar onlangs veranderde het nette meisjeshuis waar ze instapte in een Turks mannenhuis. Goed voor smakelijke verhalen, maar in de praktijk toch niet wat ze als jonge studente voor ogen had. Dus volgende week gaan we haar opnieuw verhuizen, nu echt naar een studentenhuis.

Nu is ze dus alleen in het weekend nog thuis. Dat voelt nog steeds een beetje onwennig: het is nog steeds gewoner dat ze er wel is, dan dat ze er niet is. "Vind je het ook moeilijk?", vragen mensen dan wel. Maar nee, echt moeilijk vind ik het niet. Ze was er klaar voor en dan is het toch een heuglijke stap om te zetten. Je verhuist niet naar een ander leven, je wereld wordt alleen groter, las ik er eens over. En die heb ik onthouden.