Gisteravond wordt er hier aan de deur gebeld. De man aan de deur komt niet collecteren, maar werft collectanten voor verschillende goede doelen voor de wijk. "We wonen hier nog maar een paar maanden", zeg ik. "En binnenkort vertrekken we ook weer naar ons eigen huis." Hij is niet uit het veld geslagen. "In november is de collecte voor de Alzheimer Stichting", zegt hij. "Oh, daar ben ik al jaren donateur van", zeg ik enthousiast. Ik zie dat als een diepte-investering. Laten ze maar veel onderzoek doen, zodat ik later als ik oud ben, of mijn kinderen als zij oud zijn, een pilletje tegen Alzheimer kunnen krijgen. Het lijkt me namelijk verschrikkelijk om jezelf bij leven al te verliezen. De werver raakt dus duidelijk een gevoelige snaar. "Oh, waarom ook niet?", zeg ik. "Ik heb tenslotte jarenlang in november langs de deuren gelopen voor Sint Maarten, dan kan ik ook wel eens een keer voor Alzheimer lopen." De man kijkt me verbaasd aan. Zo te zien vindt hij mijn motivatie wel heel erg dun. Maar goed, hij is natuurlijk blij met iedere vrijwilliger en noteert mijn naam opgetogen. Zo gemakkelijk gaat het vast niet vaak. "Noteer me dan maar als eenmalige collectant.", zeg ik. En zo is het gebeurd.
In november ga ik hier dus langs de deuren. Ik ga het meemaken en me van mijn innemendste kant laten zien om het mensen zo moeilijk mogelijk te maken om nee tegen mij te zeggen. Zo leer ik dan misschien ook mijn buurtgenoten nog eens kennen. Ik verheug me er nu al op.
Wordt vervolgd.
Voor iedereen bij wie ik niet persoonlijk langs de deuren kan komen voor Alzheimer, overmaken kan ook op de site van Alzheimer Nederland.
Lijkt het je ook te gek om te collecteren? Dan kun je je hier aanmelden als collectant voor Alzheimer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten