Nu er een enorm gat in onze fotocollectie is geslagen, moeten we beeld missen bij een aantal belangwekkende zaken. Ik heb zes albums gered uit de brand, maar die van de ontluikende en zich ontwikkelende romance tussen E. en mij zaten daar niet bij. Gelukkig kan ik erover vertellen- en dat probeer ik dan zo beeldend mogelijk te doen. Ik doe het bovendien bijzonder graag - ook voor de brand al. Ik hou van het vertellen van een mooi verhaal. Dus grijp ik iedere gelegenheid aan.
"Van wie heeft F. dat eigenlijk, dat ze zo tenger is?", vraagt onze zoon als we aan tafel zitten dit weekend. Dat heeft ze van E. "Toen jullie vader en ik bij elkaar kwamen had hij broekmaat 28", vertel ik. Toegegeven, het is bizar dat ik dat wist en nu nog weet. Maar ik weet het. "Toch was hij niet iel, hij was en is bijzonder goed gebouwd", vervolg ik."Ik weet nog dat we een keer broeken gingen kopen, toen we nog in de stad woonden." Ik zie het nog zo voor me. De enorme binnenpret die zich opbouwt zal zo naar buiten komen. Daar is geen houden aan. Ik voel het aankomen. "En toen kwam jullie vader uit de paskamer en toen zei die verkoopster: Meneer vult hem mooi op..." En dan klinkt het in koor: "Ook van voren!" Okee, dat verhaal had ik dus al eerder verteld.
Als ik het voorval gisteravond na onze aquarobicles aan mijn zus en haar dochter vertel, schieten ze in de lach. "Nou", zegt nicht "als je gezegd had E. - broek - pashokje, dan had ik het ook geweten. Ik heb dit verhaal al zeker vijftig keer gehoord en ik woon niet eens bij jou in huis."
Nou ja, een goed verhaal kun je nooit te vaak vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten