Hoezo 50 kilo?

"Als we in het vervolg rijst overhouden, dan krijgen we de volgende dag een rijstsalade", zeg ik. Onze zoon liet gisteravond verstek gaan bij de warme maaltijd. Dat liet hij keurig weten, maar net iets te laat. Dus hielden we rijst over. De gebakken spitskool en de babi ketjap eten we helemaal op. De rijstsalade is niet iets waar mijn gezin zich op kan verheugen. "Doe ons dat niet aan", zegt E. tegen onze zoon. "Ik ben het gewoon zat dat we dat dan weggooien", zeg ik. "Dat vind ik jammer." Dat vond ik al langer, maar ik ben me er weer extra bewust van nu ik op facebook Hoezo50kilo volg. Iedere Nederlander is per jaar namelijk goed voor 50 kilo afval. En dat is toch vreselijk. Dat moet toch anders kunnen.

Ik scroll even door de tijdlijn en dan lees ik ook over Emily,  die zonder afval wil leven. Heel goed, maar wel erg ingewikkeld. Bijna alles is namelijk ingepakt. Denk er maar eens over na. Als je niets verpakt wilt kopen, wordt je leven echt een stuk ingewikkelder. Ik neem wel altijd een tasje mee om zo het aantal plastic tasjes te beperken. Maar ondanks dat zit mijn recyclekoker tot aan de nok vol met plastic zakjes - en dan gebruik ik ze ook nog zo nu en dan als afvalzakje.

E. heeft zo zijn eigen manieren om afval te beperken. Hij maakt onze boterhammen voor de dag altijd klaar. Ook die van mij - een luxe waar ik al behoorlijk aan gewend ben. Volgens de jongste heb ik vandaag echter boterhammen meegekregen die dusdanig beschimmeld waren dat er lang haar op groeide. Echt smakelijk vond ik ze al niet, maar als ik mijn leesbril niet op heb kun je me werkelijk alles voorzetten.