Midden in de nacht gaat mijn mobiele telefoon. Ik ben direct paraat. Het is de oudste. Ze is met haar auto onderweg vanuit Maastricht via Zwolle en is bij Assen gestrand. Haar uitlaat sleept over de grond. "Wat moet ik nu doen?", vraagt ze. Ik geef E. een elleboogje. Die kreunt: "ANWB bellen".
Advies: ANWB
Ik informeer ook nog even bij onze zoon, van wie de auto eerst was. Die wordt met moeite wakker. Doorgaans doe ik direct het licht aan, maar dat laat ik in een vlaag van meegevoel achterwege. Een dergelijke subtiliteit is hij niet van mij gewend. Hij is dan ook in verwarring. "Wie praat daar?" vraagt hij. Eenmaal wakker adviseert hij ook om de ANWB te bellen. De uitlaat is volgens hem na zoveel kilometers te heet om 'm op te binden. "Oké, dan doe ik dat", klinkt onze oudste opgewekt. Ze is nog klaarwakker en ik inmiddels natuurlijk ook. Ik besluit dan ook om haar op te wachten. Als ze thuiskomt praten we nog even en zo werd het nog een hele late nacht.
Wat scheelt het?
Vanmorgen evalueren we de situatie met het hele gezin. De ANWB kwam, zag en overwon. "Het was zo gefikst", zegt de oudste. "De man van de ANWB heeft er een pijpje tussen gezet. Eerst had 'íe de verkeerde maat. Ik bood hem nog wel mijn centimeterband aan, maar dat hoefde niet. Hij heeft ook nog zijn vinger gesneden aan het pijpje. Ik bood hem ook nog een pleister aan, maar dat hoefde dus ook niet." aldus de oudste die altijd op alles is voorbereid - behalve dan op een slepende uitlaat. "Misschien kun je zelf bij de ANWB gaan werken", aldus onze zoon. Onze oudste is veel en graag op pad, liefst bij nacht en ontij. Dus wat dat betreft zou het passen. "Dan ga je er met je pleisters en je centimeterband op af. En als er dan iets ingewikkelders moet gebeuren, dan zeg je gewoon:
Oh ik haal er even een collega bij." "Nou olie verversen zou ik ook nog kunnen", zegt de oudste. Dus ja wat scheelt het?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten