Doe niet gewoon

...

Een collega van mij plaatst een link naar mijn blog Nooit meer tafeldame bij ons op het intranet. Het is een reactie op het bericht Tafeldame en tafelheer exit op ons intranet. Het ontgaat me, want ik ben een aantal dagen vrij. Collega P. wijst me erop als ik me maandag weer op het werk meld.

Tip

Als ik op mijn werkplek mijn mailbox open, vind ik er ook een 'tip' van de beheerder van ons intranet. Een tip is een persoonlijk berichtje. Hij geeft aan dat hij ook heeft gezien dat ik heb geblogd over het onderwerp. En dat dat prima is. Altijd fijn natuurlijk om met instemming van anderen bezig te zijn. Hij geeft ook aan dat van genderneutraliteitsdwang geen sprake is geweest. Hij zegt het niet expliciet, maar met genderneutraliteit heeft het blijkbaar alles te maken. Er was veel kritiek op de term tafeldame, vertelt hij verder.

Veel kritiek

Ik voel met hem mee. Als je zoals ik al meer dan 30 jaar in het communicatievak zit, dan weet je dat iedereen met alles wat je doet meekijkt en oordeelt. Als het niet goed is hoor je het en als het wel goed is hoor je het meestal niet - op een uitzondering na. De tafeldame en tafelheer zijn dus na veel kritiek verdwenen.

Nivelleren

Als iedereen meedenkt en meekijkt profiteer je van veel kennis. Dat is ook het idee achter ons intranet. Samen weet je immers meer. Dus dat is slim vanuit het oogpunt van kennis delen. Maar als het gaat om meningen, om creativiteit en originaliteit kan het ook de andere kant opslaan. Dan werkt een grote groep vaak nivellerend: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. En daarmee doe je iedereen tekort. Ongewoon doen levert namelijk innovatieve gedachten, creatieve vondsten en originaliteit op. Met ongewoon onderscheid je je van het gewone. En misschien nog wel belangrijker: het is ook veel leuker om niet altijd gewoon te doen. Het levert de sjeu waar ik zo dol op ben.

Jammer

De stap van tafeldame en tafelheer naar groepsbeheerder vind ik een nivellerende stap. We gaan gewoon doen met elkaar. Jammer, maar het zij zo. Ik heb het nu denk ik wel verwerkt.