Deze week belegde ik onze tweede trap met traptreden. Niet dat ik de witgeverfde trap niet mooi vind, maar we wonen nu twee-onder-een-kap. Dus je moet een beetje rekening met de buren houden. Die krijgen het toch al zwaar te verduren met ons als buren. We zijn namelijk -E. uitgezonderd- nogal een luidruchtig stelletje. E. noemde ons altijd de familie Bùlk (Gronings voor schreeuwers) als we de rust op een rustieke camping, waar we bij voorkeur kampeerden, weer eens verstoorden.
Toen we ons onlangs voorstelden aan de buren, bereidde de jongste de buurvrouw alvast een beetje voor. De buurvrouw gaf aan dat we het maar even moesten zeggen als de radio te hard aan zou staan. "Nou", zegt de jongste. "wij praten nogal hard. Gewoon - als we met elkaar praten." Daar had de buurvrouw even niet van terug.
Om dat harde praten enigszins te compenseren wordt de geverfde trap dus met traptreden bekleed. Dat hadden de vorige bewoners ook gedaan, getuige de vieze zwarte lijmpukkels op de witte verf. Ik had ze natuurlijk kunnen laten zitten. Wie ziet er tenslotte iets van onder de nieuwe traptreden? Maar goed, om te voorkomen dat het niet zou hechten, heb ik de oude lijm toch verwijderd. Hoe? Daar vond ik een gouden tip voor op internet: even behandelen met een schuursponsje gedrenkt in cola. En inderdaad: de lijm krulde slap en lusteloos voor de verfkrabber aan. Spierkracht totaal niet nodig. Geweldig zo'n colaatje. Alleen niet teveel van drinken lijkt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten