UNION Da's pas bietsen

"Jullie zijn natuurlijk niet materialistisch", zegt ze. We treffen elkaar -waar anders- in de super. "Gek dat ik dat zeg, wat kennen we elkaar nou? We zien elkaar zo nu en dan en dan praten we even." Maar ze heeft gelijk: we zijn blijkbaar niet materialistisch. Soms ken je elkaar gewoon. Ik ben namelijk net zo tevreden met een fietskarton aan de muur als ik zou zijn met een kunstwerk van duizenden euro's. Misschien nog wel tevredener.

Want dat hebben we nu: een fietskarton aan de muur. Ongeveer anderhalf week geleden liepen de jongste en ik langs Halfords. Daar hadden ze die dag een nieuwe lading fietsen binnen gekregen. En die waren allemaal uitgepakt. Aan het eind van de dag passeren wij en stapelt het karton zich op voor het pand. Aan de buitenkant staat een fietskarton van Union, gemaakt in China en verscheept naar Rotterdam. De jongste en ik zien 'm staan. Leuk, vinden we allebei, net iets voor onze nog zeer witte muren. "Ik ga even vragen of we 'm mee mogen nemen", zegt de jongste. De mannen van Halfords staan zo aan het eind van de werkdag even met elkaar na te praten. Het verzoek van de jongste veroorzaakt enige hilariteit. "We mogen 'm meenemen hoor", zegt ze opgetogen als ze terugkomt. We tillen het karton op en proberen het in de auto te manoeuvreren zonder het te kreuken. Het lukt niet, ook al ligt de achterbank plat. De mannen zien ons worstelen. "Het lukt niet, laat maar", zeg ik. We zetten het karton net terug als een van de mannen van Halfords ons te hulp schiet. "Er zijn meer wegen die naar Rome leiden", zegt hij met een breekmesje in de rechterhand. Met een snelle beweging snijdt hij het fietskarton los om 'm daarna vlot dubbel te vouwen... Hadden we net al die moeite gedaan om 'm ongevouwen in de auto te krijgen. Maar goed, met het fietskarton in de auto komen we over.

En nou hangt het hier dus aan de muur. Het ziet er te gek uit vind ik. UNION Da's pas fietsen staat er op. Alleen lijkt de f wel heel erg op een b, waardoor je ook kunt lezen: UNION Da's pas bietsen. En dat is precies de charme ervan. Nou nog even iets verzinnen waardoor het ook blijft hangen. Eerst heeft E. geprobeerd om het met speciale pennen dwars door het karton vast te zetten aan de muur. Maar helaas zijn de muren keihard. Nu hangt het vast met dubbelzijdig plakband, maar eens in de twee dagen valt het naar beneden. Dus er zal toch wel een klopboor aan te pas moeten komen om het echt goed vast te zetten.