Liever thuis

Een van mijn favoriete programma's is Floortje naar het einde van de wereld van BNN. Floortje Dessing reist naar de verste uithoeken op aarde. Elke aflevering trekt ze naar een andere afgelegen en geïsoleerde bestemming waar ze mensen bezoekt die een bijzonder bestaan leiden. Vanavond is het weer zover. Ik ga er even lekker voor zitten.

Onze zoon zit met de ipad op de bank. "Die heeft toch ook geen leven", zegt hij. Wij kijken allemaal verbaasd op. Wij denken namelijk dat Floortje een heel leuk leven heeft. Ze ziet alle uithoeken van de wereld en verdient daar haar geld mee. Hoe leuk wil je het hebben? "Juist een heel leuk leven toch?", zeg ik. "Moet je zien waar ze allemaal heenreist." "Ja, ze is overal behalve thuis", zegt onze zoon. "En dat is nou net waar je moet wezen."

Hij kan er ook niets aan doen. Het is aangeboren. Al toen hij heel klein was kwam dat honkvaste naar boven. We gingen toen de kinderen klein waren een aantal jaren achter elkaar naar Lauwersoog. Onze dochters hadden last van wagenziekte en Lauwersoog was nog net te doen. Toen hij zeven jaar werd stopten we daar mee. Het leek ons tijd om weer eens verder te kijken. Denemarken zou het worden. Dat stuitte toen al op heftig verzet. Hij wilde eigenlijk weer naar Lauwersoog. Zo ging het niet: hij ging met ons mee naar Denemarken, Zweden, Frankrijk, Engeland, Italië, Tsjechië, Duitsland en Polen. Maar in wezen is er niets veranderd: het liefst is hij thuis.