De stekker eruit

"Het is maar goed dat je nog niet met pensioen gaat." De vooronderstelling van de oudste is dat je als je met pensioen gaat tot stilstand komt. En ik kom slechts met de grootst mogelijke moeite tot stilstand. De eerste week van de vakantie voelde ik me er een beetje ziek van. Dat is al zo zolang ik het me herinner. Misschien ben ik er erfelijk mee belast. Als we vroeger als gezin met vakantie gingen, hield mijn vader het tempo ook altijd hoog. Ook hij wilde eigenlijk niet tot stilstand komen. En dat lukte wonderwel. We vertrokken 's morgens op tijd om in een straf tempo de lokale bezienswaardigheden te bekijken. Na een week vakantie waren we uitgekeken: dan hadden we alles in een straal van 100 kilometer grondig bekeken.

Ik herken dat wel. Ik probeer er uit te halen wat erin zit, opdat mijn vrije tijd goed besteed wordt. Ik kom alleen met grof geweld tot stilstand. Toen E en ik nog met z'n tweeën op vakantie gingen, maakten we onderweg regelmatig een tussenstop in een park waar ik dan even kon gaan liggen uitzieken. En ook de kinderen herinneren zich vakanties waarin mijn kots met zakken vol werd weggedragen. Gek genoeg hoort dat thuis in hun rijtje leuke vakantieherinneringen. En het is nog steeds zo: ik heb in de vakantie altijd meer last van hoofdpijn dan als ik aan het werk ben. Blijkbaar kan ik beter tegen spanning dan tegen ontspanning. Of misschien ben ik meer ontspannen in situaties met dan zonder druk. Toch is doorwerken en thuisblijven geen optie: de stekker moet er een keer per jaar uit.