Groeten uit Grunniwood

Groningen is hot. Het lijkt ook tot de rest van Nederland door te dringen dat dit een prachtig gebied is. Beverig, dat wel, maar prachtig. Televisieploegen vergapen zich aan de weidsheid van ons land. De nieuwe serie Hollands Hoop is hier opgenomen. En ook de nieuwe speelfilm van Alex van Warmerdam is in deze regio opgenomen. Allemaal dichtbij mijn geboortegrond.
 
De boerderij Hollands Hoop is eigenlijk Hoog Hammen in Overschild. Vroeger was dat nog gewoon Woltersum, maar sinds de brug over het Eemskanaal is gesloopt hoort de andere kant van het Eemskanaal bij Overschild. Het ligt op een steenworp afstand van de boerderij van mijn zwager en zus waar ik twee jaar geleden ook een tijdje woonde. Ik reed toen van en naar mijn werk regelmatig langs Hoog Hammen. Dus ik ken de omgeving. Dat maakt het extra leuk.


De makers van Hollands Hoop zijn net als ik fan van True Detective leid ik af uit de intro. Het valt onmiddellijk op dat die wel verdacht veel op die van True Detective. Dat is een riskante strategie. Want er kan er maar een de beste zijn en dat is nou eenmaal True Detective. Toch kijk ik met veel plezier naar Hollands Hoop. Ook al zie ik -juist omdat ik de omgeving zo goed ken- veel voorbij komen wat niet klopt. Zo liggen er twee kadavers langs de weg in het korte ritje van de familie Augustinus naar Hoog Hammen.  In de 53 jaar dat ik in Groningen woon, heb ik nog nooit een kadaver langs de weg zien liggen. In de serie zijn de gezinsleden voortdurend op zoek naar bereik met hun mobiele telefoon. Zo zie ik mijn zwager en zus nooit rondlopen op hun praktisch naastgelegen boerderij. En dan het ritje naar de troosteloze Mini Mart. Als je op Hoog Hammen woont, dan haal je je boodschappen in Schildwolde, Ten Boer of op Lewenborg. Ik snap dat daar hier niet voor is gekozen, want dat leverde niet de gewenste beelden op. De windmolens plaatsen wij in de buurt van Termunten, dus dat is wel een eindje uit de richting voor een paar boodschappen. Alles bij elkaar wordt het wel een beetje zwaar aangezet: Groningen is achtergebleven gebied. Gelukkig weten we zelf beter en kunnen we wel wat hebben. 

Ik denk dat we Fivelingo bij de gemeentelijke herindeling Grunniwood moeten noemen.

Met grote vreze

De kosten van de gezondheidszorg rijzen de pan uit. Aan mij zal het niet liggen. Bij ons thuis gaan we voor kleinigheden en kleine ingrepen niet naar de huisarts. Dat noemen we dan zelfzorg. Veel lossen we zelf op met huismiddeltjes en voor kleine medische ingrepen draai ik mijn hand echt niet om. Neem nou een oor uitspuiten. Als je daar tig keer met je neus bovenop hebt gestaan, dan weet je echt wel hoe dat moet. Daar is geen hogere wiskunde voor nodig. Alleen een spuitje.

Deze week stuitte ik bij een winkel op een tandarts-setje. Een tandenborstel, een spiegeltje en een haak. Het was voor een vriendenprijsje, dus de beslissing was snel genomen: aanschaffen. Ik heb het altijd al interessant gevonden om mee te kijken met de tandarts, dus ik denk dat ik wel wat technieken heb opgedaan. Als E. het setje op tafel ziet liggen, vraagt hij: "Ga je je hier nu op toeleggen?" Ik kan niet zeggen dat het er erg enthousiast uitkwam. Eerder met grote vreze.

Het haakje is voorzien van een beschermhoesje.

Aanbevolen: zelfbedachte workout

Ik heb veel bijval gekregen voor mijn blog over het tepeltaboe. Sommigen storen zich ook aan de padded bh, voor anderen was het tepeltaboe een onbekend en ongewenst taboe. Inmiddels lijkt het onderwerp zich -nu ik er eenmaal voor opensta- van alle kanten aan me op te dringen.

Zo stuitten de oudste en ik dit weekend in Winschoten op paspoppen met twee parmantig vooruitstekende tepels. "Maak even een foto van die pop", zeg ik tegen de oudste. Mijn telefoon had ik namelijk thuis laten liggen. "Dit moeten we vastleggen." Zo gezegd, zo gedaan. En het blijft niet bij die ene getepelde paspop. We spotten er nog zeker vier. We prijzen ons gelukkig dat wij in dit taboedoorbrekende landsdeel leven.

Ook los van het taboe houden samentrekkende tepels ons bezig. Zo ontdekt de oudste dat je met samentrekkende tepels maar liefst 6 kilocalorieën verbrandt.  Dus het loont om de deur even open te zetten. Tien keer staat gelijk aan 60 kilocalorieën en dat is dan toch maar even weer een appel. Ik zie ongekende mogelijkheden voor een nieuwe hype: de tepel-workout, of beter bekkend: een nipple-workout. Ik claim er direct het patent op. Nou vooruit: ook maar even weer een advertentie voor facebook. Omdat ik dat zelf zo leuk vind - misschien wordt dat wel mijn nieuwe hobby.

Slank door samentrekkende tepels!


Fitnessgoeroes flippen! 
Dit hadden zij nooit kunnen bedenken.
Vrouw van 53 ontdekt de ultieme workout. 
Zij verbrandt dag en nacht calorieën.
En dat zonder moeite!
Doe ook mee en probeer het nu:
de nipple-workout. 
Zo slank is zij door samentrekkende 
tepels. Zij lijkt 25 jaar jonger! 
Probeer het ook!

Post!

Er is toch niets leuker dan een kaartje via de post. En het wordt steeds bijzonderder, want hoeveel post krijg je nou eigenlijk nog? Maar vandaag kreeg ik er eentje. Van mijn dochter. Het was deze week namelijk de week van het schrijven. En zij schrijft gedichten. Dus schreef ze deze week een gedicht voor mij. En dat gedicht schreef ze op een kaartje. En vanmorgen belandde het kaartje in mijn postbus. Het gaat zo:

Die ene keer

Schuifelend over de dansvloer
Voeten dicht bij die van jou
Hangend in je armen
Zeg ik dat ik van je houd

Starend naar je voeten
Volg ik waar ze gaan
Want jij kent de stappen
En ik ben te oud om op je schoenen te staan

Ik wil het heel graag goed doen
Want de mensen kijken
En ik hoor ze zeggen
Dat wij als twee druppels water op elkaar lijken

Jaren zijn verstreken
Sinds die ene keer
En velen zeiden later nog hetzelfde
Maar deze dans vergeet ik nooit weer

 -

Hoe bijzonder is dat?

Meer lezen? http://tettysmipers.wix.com/tettysmipers#!hetty-kuipers/ciw

Dit was de kaart waarop ze het gedicht schreef:

Oké, ik telefoneer graag. Maar meestal kijk ik daar toch een stuk relaxter bij.

Verloren onschuld

Iedereen die kinderen heeft zal het herkennen: je (her)ontdekt veel dingen. Hun onbevangen blik herinnert je aan je eigen verloren onschuld. Ik zal nooit vergeten dat onze zoon thuiskwam van de basisschool. Hij had les gehad over de Tweede Wereldoorlog en over de vreselijke dingen die mensen elkaar kunnen aandoen. "Dat had ik liever niet geweten", zei hij. Of onze oudste, die als kleuter naar aanleiding van een pestincident van een medeleerling in verwondering over de pesters vroeg: "Waarom doen ze dat eigenlijk?" Ik herinner het me nog zo goed omdat mijn hart brak vanwege het verlies van hun onschuld. Toch gebeurt dat onherroepelijk. Dat begint als je peuter bent en dat proces gaat je hele leven door.

Het verliezen van je onschuld is geen pijnloos proces. Meestal gaat het via de weg van de teleurstelling; teleurstelling over oneerlijkheid, machtsverschil, ongelijkheid, onrecht of achterbaksheid. Zodra kinderen uit hun eigen vertrouwde cirkel treden zijn ze kwetsbaar. Dus investeren we veel in weerbaarheid. Dat doen we omdat oneerlijkheid, machtsverschil, ongelijkheid, onrecht en achterbaksheid nou eenmaal moeilijk zijn uit te roeien. De school, de wereld, je werkplek; het zijn jungles waar het recht van de sterkste geldt. De menselijke beschaving is maar een dun en oppervlakkig laagje. Dus wapenen we onszelf zo goed en zo kwaad als het kan.

Als volwassene zorgen we ervoor dat we niet kwetsbaar zijn, want kwetsbaarheid is zwakte. En als de oneerlijken, de machtswellustelingen en achterbaksen kwetsbaarheid ruiken, dan slaan ze keihard toe. Je bent kwetsbaar als je eerlijk, rechtvaardig en trouw bent. Dat zijn geen eigenschappen waarmee je in de jungle overleeft. Daar heb je namelijk beschaving voor nodig. Als je zoals ik de vijftig bent gepasseerd, dan weet je dit allemaal. Je hebt oneerlijkheid, machtsverschil, ongelijkheid, onrecht en achterbaksheid leren hanteren en signaleren. Maar soms word je toch geraakt en ben je heel even kwetsbaar. Dat is dan het kleine beetje onschuld dat nog resteert. Dat moet je eigenlijk koesteren, want er liggen goede eigenschappen ten grondslag aan onschuld. Eerlijkheid, rechtvaardigheid en trouw zijn goede eigenschappen. Oneerlijkheid, machtswellust en achterbaksheid zijn dat niet. We moeten ons nooit zo wapenen dat we dat vergeten.

Je gelooft het niet!

Regelmatig komen er op mijn facebookpagina advertenties voorbij met de titel Je gelooft het niet. Soms volgt daar dan een tekst op als: Zij maakt dokters razend! Daarbij wordt een afschrikwekkende foto van een vrouw geplaatst. Meestal gaat het dan om een gouden tip, bijvoorbeeld het ultieme geheim tegen rimpels. Het is de bedoeling dat de afschrikwekkende foto je nieuwsgierig maakt. En dat lukt vaak prima. Hier een voorbeeld.

Vandaag bevind ik mij in de gelukkige situatie dat ik zelf zo'n gouden tip kan doorgeven. En om het helemaal echt te maken heb ik ook een afschrikwekkende foto van mezelf gemaakt om bij te voegen. Ik had vanmiddag op het werk namelijk de hik. En net op het hoogtepunt van mijn hikaanval word ik natuurlijk gebeld. "Ik heb de hik", zeg ik direct om misverstanden te voorkomen. In het gesprek lukt het me om de meeste hikjes in te slikken, maar een aantal keren heb ik net mijn mond open, waardoor er een gierende hik in de hoorn van de telefoon knettert. Het is doodvermoeiend. "Mijn zus zegt altijd dat je een slok water moet nemen terwijl je op de kop staat." zegt mijn gesprekspartner. Ik ben inmiddels zover dat ik wel iets wil proberen. En zo gezegd, zo gedaan: ik neem een slok water, ga voorover staan en slik... en weg is de hik! Geweldig! Je gelooft het niet! Ik heb er even een advertentie van gemaakt.

Je gelooft het niet!

Vrouw van 53 jaar lost hardnekkige hik 
op  met een slok water.
Het enige wat zij hoefde te doen was 
op de kop gaan staan en slikken. 
Het maakt dokters razend!

Een verontrustende trend

Ik oogstte op het werk veel bijval voor mijn blog van eergisteren. Het tepeltaboe heeft bij mij op het werk dus nog niet toegeslagen. Voor sommigen was het een nieuw inzicht: zij hadden nog geen weet van enig taboe. Anderen maken zich ongerust over deze trend. Want wat is dan de volgende stap? Een padded minimizer, zodat je niet alleen geen tepel, maar ook geen borst meer ziet?

De mannen vragen zich af  hoe deze nieuwe preutsheid voor hen zal uitpakken. Onterecht denk ik. Dat is nou juist het zorgelijke ervan: ik denk dat het voor mannen nog wel meevalt.  De nieuwe preutsheid zorgt voor een nieuwe ongelijkheid. De mannentepel mag namelijk gezien worden. Daar komt geen nipple cover aan te pas. Het is juist de vrouwentepel die in de ban wordt gedaan.

Nou blijkt dat de angst bij mannen ook niet op de tepel is gericht. Sommige mannen zien de padded herenslip als de logische volgende stap van het nieuwe conservatisme. De hamvraag is dan natuurlijk hoe de padding zou worden ingezet: is het bedoeld om te uniformeren of om te neutraliseren? Loopt straks iedere man rond met een softe toque?

De tijd zal het leren. Vooralsnog loop ik nog rustig rond met een non-padded bh. En de mannen? Die raad ik een boxershort aan. 

Geen tepeltaboe

"Ik doe toch maar even een jasje aan." Boezemvriendin, collega en ik gaan tussen de middag even een wandeling maken. Aanvankelijk denk ik het zonder jas te kunnen doen, maar als we collega gaan halen, dan vind ik het toch wel fris. "Straks loop ik hier met afgetekende tepels rond en dan denken voorbijgangers misschien 'zo, die is blij om mij te zien'. " zeg ik. "Terwijl ik natuurlijk alleen maar koud ben. Dat kan alleen maar leiden tot misverstanden." Dus ik ga mijn jasje nog snel even halen.

We hebben een fijne open werksfeer bij ons op het werk. Er zijn dan ook weinig thema's die onder collega's niet besproken kunnen worden. Het al dan niet aftekenen van tepels is bij ons dus geen taboe. Collega is zelfs blij dat mijn tepels nog de gelegenheid krijgen om zich af te tekenen. Zij signaleert namelijk een nieuwe preutsheid waarbij de tepel in de ban wordt gedaan. De grote boosdoener is de padded bh. Voor boezemvriendin en mij is dit een nieuw gezichtspunt. Wij zaten nog niet op het spoor van dit nieuwe conservatisme.

Maar ze heeft gelijk: de padded bh heeft een foamlaagje waar zelfs de meest hardnekkige tepel niet doorheen komt. En zo lijkt een vrouwenborst een gladde heuvel zonder enig reliëf. En dat is geen vooruitgang, aldus collega. En wij kunnen niet anders dan het met haar eens zijn: voor ons geen tepeltaboe.

Wat denk je hiervan? De nipple cover!