Mensen van het gepasseerde station

...dat is niets bijzonders

We grasduinen in Schotland in een van de vele kringloopwinkeltjes daar. Daar hebben ze mini-kringloopwinkels per goed doel. Ik kijk graag tussen het glas- en steenwerk en om de tijd te doden kijkt E. tussen de cd's. Hij vindt er eentje van Rufus. Die nemen we mee.

"Het is eigenlijk een gepasseerd station natuurlijk", zegt E. Tegenwoordig kun je immers streamen wat je wilt - en dat doen we ook. Maar cd's hebben nog steeds aantrekkingskracht. Als ons huis niet was afgebrand, dan hadden we ook nog een flinke collectie lp's gehad."Wat maakt het uit?", zeg ik. "We lezen toch ook kaart?" We hebben de navigatie-assistentie uitgeschakeld - behalve als we een grote stad in- of uitrijden. We waren de dwingende instructies van de dienstdoende dame al snel zat. We zijn tenslotte met vakantie. Het leek af en toe wel alsof we met z'n drieën in de auto zaten. Dus hebben we de kaart die we nog in de auto hadden liggen erbij gepakt. En dat bevalt prima. Zo kom je nog eens ergens. "En we lezen gewoon boeken", vul ik aan. We hebben een flinke stapel boeken achterin de auto liggen. Ook dat hoort bij vakantie. De e-reader is thuis gebleven. Superhandig als je met het vliegtuig gaat, maar als dat niet het geval is, dan lees ik liever een boek.

"Misschien zijn wij wel mensen van het gepasseerde station", zeg ik tegen E. Voor een deel in ieder geval. En dat bevalt prima.