In de vroege ochtend van 26 mei 2012 brandde ons huis af. Het is een bizar en onvoorstelbaar jaar geweest. Ik heb dingen meegemaakt die mijn voorstellingsvermogen te boven gingen. We hebben dit jaar meer beslissingen genomen dan in de tien jaar daarvoor. Ik heb dingen geleerd die ik -als ik een keuze had gehad- nooit had geleerd. Ik heb geleerd wat er toe doet en wat er niet toe doet. Ik heb angst en heimwee overwonnen. Ik heb geleerd los te laten waar het moet en vast te houden als dat nodig is. Ik heb om leren gaan met onzekerheid. En nog veel meer... Wij hebben ons huis verloren, maar weten dat we thuis zijn bij elkaar. "Het is niet alleen maar verlies", zei laatst iemand tegen me die zelf een brand meemaakte. En dat klopt. Je staat ook wat gemakkelijker tegenover sommige zaken. Je weet precies wat ertoe doet. En dat is winst.
We hopen in de zomer weer in ons huis te kunnen trekken. De afwerking vraagt nog even tijd, maar het vordert gestaag. We kijken ernaar uit om weer op onze eigen stek te zitten, want ondanks de veelheid aan activiteiten, keuzes en indrukken, voelt het toch een beetje alsof we stilstaan. Of we zijn blijven hangen in de pauzestand. Als we weer thuis zijn kunnen we deze periode afsluiten. De brand zal altijd een soort breekpunt in ons leven zijn, maar het heeft ons geen van allen gebroken. We hebben de draad direct weer opgepakt, dezelfde dag nog. Op 26 mei 2012 brandde ons huis af. En nu zijn we alweer een jaar verder. De weg terug naar huis wordt met de dag korter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten