Leuf-ie-dat-momentje

 

Leuf ie dat? Dat van dat half om half gehakt? Die vraag werd ooit aan boezemvriendin gesteld op een feestje. De man in kwestie geloofde niet dat de helft van half om half gehakt bestaat uit rundergehakt. Wij vonden het hilarisch. Het stond ver van ons af. We hadden ons die vraag nog nooit gesteld en het interesseerde ons absoluut niet. Misschien waren we wel goedgelovig.

Minder goedgelovig

Naarmate ik ouder word, krijg ik zelf namelijk ook steeds meer van die leuf-ie-dat-momentjes. Mijn eerste bewuste leuf-ie-dat-momentje was bij de invoering van de euro. Bij hoog en bij laag werd volgehouden dat de wisseling van de munt niet met een kostenstijging gepaard ging. Ik was toen inmiddels 41 jaar en ik leufde er geen bal van. En met mij vele anderen. Daar hadden we geen rekenmodellen voor nodig. We voelden het in onze portemonnee. Ik had daarna een hele serie leuf-ie-dat-momenten rondom de aardgaswinning. Alle verhalen die werden opgelepeld over dat de schade toch echt niet toe te schrijven viel aan de aardgaswinning...

Jumbo en Rutte

De laatste tijd buitelen de leuf-ie-dat-momentjes over elkaar heen. Soms is het een leuf-ie-dat/ik-aarger-mie-dood-momentje. Bij de Jumbo-reclame bijvoorbeeld. Jumbo zegt namelijk goedkoper te zijn dan Lidl en Aldi. Ik leuf hier geen bal van. Ik ben ervaringsdeskundige. Eerder kocht ik al mijn boodschappen bij de Jumbo - voorheen mijn favoriete Super de Boer. Nu doe ik dat bij de Lidl. En dat scheelt. Behoorlijk ook. Tot zover het leuf-ie-dat (nait)-deel. Het ik-aarger-mie-dood-deel heeft te maken met de manier waarop Jumbo zich meent te moeten onderscheiden. Door zich af te zetten tegen Lidl en Aldi. Dat vind ik toch een beetje sneu. Als de Jumbo een jongen was geweest, zou je zeggen 'Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig'. Hoe dan ook: daar wil je niet bij horen. Ik tenminste niet. 

En Rutte natuurlijk. Van wat hij zegt, leuf je natuurlijk sowieso geen bal. Maar laat ik daar maar verder geen woord aan vuil maken.