Bodytalk

Ik denk met verlangen terug aan de tijd dat zweten voor mij een onbekend fenomeen was. Ook al was dat misschien minder gezond. Zweten helpt je immers je warmte kwijt te raken. Ooit liep ik een zonnesteek op. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik de warmte niet goed kwijt kon. Maar ik zweette niet. Ik breide mohair truien en schapenwollen truien. En ik droeg ze! Maar ik zweette niet. Tegenwoordig hoef ik midden in de winter maar naar een bolletje mohair te kijken of het zweet breekt me uit.

Het ligt aan jou

Het is zeer onaangenaam. Ik heb een goede deodorant, dus het ruikt niet echt, maar het is nat. Bovendien lijkt het zich te concentreren in mijn nek, onder mijn ogen, op mijn bovenlip. 'Jezus wat is het weer smoezeg*', zeg ik regelmatig. Gisteren nog. Ik vraag aan collega D.: 'Is het hier nou zo warm of ligt dat aan mij?' 'In dit geval ligt het aan jou', zegt ze. Dat is hoe wij op het werk met elkaar omgaan: we winden er geen doekjes om. En dat is fijn.

In de nek gegrepen

Dus onderhand vraag ik me af of het ook maar iets met het weer te maken heeft. Ik ben vrij gemakkelijk door de premenopauze, de menopauze en de postmenopauze heen gerold. Maar hoogstwaarschijnlijk word ik nu nog even in de nek gegrepen door de postpostpostpostmenopauze met zweetaanvallen. Wat een ergernis.

Op een gegeven moment gaat het over. Dan kom je op een leeftijd dat je altijd koud bent. Dan kan de verwarming flink omhoog en dan kunnen de mohairtruien weer op de pennen. Ik hoop dat ik dat nog mag meemaken.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

*smoezeg is Gronings voor benauwd, klam weer.