Ik ben aan het opruimen geweest. Zo nu en dan heb ik een aanval van opruimwoede. Dan is al het rondslingerende spul me een doorn in het oog. Hier thuis wordt het bestempeld als het boze oog. Dat is niet voor niks, want vaak is het gevolg dat ik alles kwijt ben. Vandaag is het mijn etui met speciale stiften. "Ik heb 'm nog gezien", zegt de jongste. E. beaamt het. Ook hij heeft de etui onlangs nog gezien. "Hij lag eerst in mijn bakje en toen op het kastje", zeg ik. En op dat kastje kon iedereen 'm zien. Dat is het punt nou net. Mijn boze oog viel erop en nu is de etui weg.
Logisch
Na een zoektocht in alle laden en vakken op de begane grond en in mijn kantoor is er nog geen spoor van mijn etui. "Laat maar", zeg ik tegen de jongste, die druk meezoekt. "Hij komt vanzelf weer boven water". Zo gaat het meestal. Dan vind ik 'm op een plek die ik destijds heel logisch vond, maar dat nu helemaal niet meer is. Soms is dat na een paar dagen al het geval.*
Inbraakproof
Ooit gingen we op vakantie. Ik wilde mijn bescheiden juwelencollectie inbraakproof opruimen. Dus verstopte ik ze. Ik weet het moment nog dat ik dacht: waar had ik ze ook alweer verstopt? Hoe lang ik ze kwijt ben geweest weet ik niet meer, maar best een tijdje. Tot de jongste en ik de badkamer gingen opruimen. Ik sorteerde, de jongste voerde af. Een zak luiers. "Die kunnen wel weg", zeg ik tegen de jongste. Ze loopt ermee naar buiten en komt even later terug met mijn sieraden. En toen wist ik het weer: ik had ze in de zak met luiers verstopt. Geen inbreker die zoiets verzint.
De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.
*Inmiddels heeft de jongste de etui teruggevonden. In een lege bloempot die ik aan het graveren ben.
De soundtrack bij de blog is:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten