vrijdag 29 maart 2024

Dwarsligger


Deze week stuur ik boezemvriendin een foto genaamd Dude with sign. Het is inderdaad een man. En de sign is een kartonnen bord. Hij houdt 'm omhoog. Op het bord staat Red onions are clearly purple."Te gekke reden om te protesteren" schrijf ik erbij. "Kom er nog maar eens om", reageert ze. 

Klein persoonlijk protest

Ik ben ook echt een voorstander van het kleine persoonlijke protest. Dat begon al toen ik nog heel jong was, in klas 3 of 4 van de lagere school. Ik liep uit protest van school. We moesten strafwerk schrijven en ik vond dat niet terecht. Dus liep ik weg. Mijn moeder vertelde me dat ze het erg dapper van me vond dat ik voor mijn mening opkwam. Ik hoefde ook nooit verplicht mijn excuses aanbieden als ik geen spijt had. Dus dat deed ik ook niet. Maar ik moest natuurlijk wel weer terug naar school en de consequenties onder ogen zien. En meester was boos, erg boos. Ik heb het geïncasseerd. 

In de hoogste klassen van de lagere school ben ik nog een keer weggelopen. Ook omdat ik iets niet rechtvaardig vond. Hetzelfde verhaal. Weer terug naar school en naar het kamertje van meester. Die was weer niet blij. 

Tegen lange mat

Als groep protesteerden we ook wel eens. Ik vertel het hier thuis. "Wij protesteerden tegen lange mat", zeg ik. "Dan riepen we WIJ PROTESTEREN TEGEN LANGE MAT!". Hier thuis kijken ze me wazig aan. "Waarom?" zegt onze zoon die net getuige is van deze nostalgische oprisping. "Omdat we lange mat niet leuk vonden natuurlijk", zeg ik. Ik probeer E. er bij in te trekken. "Deden jullie dat dan niet op school?" E. ontkent. Bij hem op school geen protestacties.

Radicaal

Ik ben blijkbaar opgegroeid in een kleine radicale kern. En het zit natuurlijk in de genen. Daar kreeg ik laatst nog het bewijs van. Ik was bij Certe om bloed te prikken. Bij toeval ligt mijn linkerarm voor. "Kijk, een dwarsligger." zegt de dame van Certe. "Die zien we niet zo vaak." Er is geen ontsnappen aan.  

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten