Kunstbotter*

Mijn oma at geen margarine. Kunstbotter, noemde ze het minachtend. Voor haar alleen roomboter. Wij smeren eigenlijk altijd met margarine, of eigenlijk met halvarine. Het was er destijds nog niet, maar anders zou mijn oma halvarine vast nepbotter genoemd hebben. 

Verslaafd

Een tijdlang besmeerden we onze boterhammen met Lätta. Geen gewone Lätta, maar luchtige Lätta. Kort daarvoor was ik namelijk tot het inzicht gekomen dat ik alles waar lucht in zit lekkerder vind. Destijds was Albert Heijn de exclusieve dealer en dat stuitte mij tegen de borst. Collega A. kwam er echter regelmatig, kocht een kuipje voor mij en een Lättajunk was geboren. Ik sleepte mijn hele gezin mee in de passie voor luchtige Lätta. E. was de enige die het nut er niet van inzag. Inmiddels is de verslaving allang voorbij: hier in de regio is het niet meer te krijgen.

Geen lucht

Vorige week komt de jongste opgetogen thuis. "In Duitsland hebben ze nog luchtige Lätta." Een collega, die regelmatig inkopen doet in Duitsland, belooft een kuipje voor haar te scoren. Ze verheugt zich er enorm op. E. en ik krijgen de indruk dat het kuipje voor exclusief gebruik is. Maar zondag zet ze het kuipje bij onze ontbijtspullen. Het viel tegen. Het was namelijk helemaal niet luchtig. En zonder lucht is het maar gewone kunstbotter. Van alle magie ontdaan.

*botter is Gronings voor boter

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: