In de gordel

Zo nu en dan heb ik last van de rug. Een klein aangeboren mankementje. Maar vaak gaat het lange tijd goed. En dan denk ik altijd dat het over is. Dat ik er nooit meer last van zal hebben. Het is nu weer even mis. Dus masseer ik triggerpoints, ik doe braaf oefeningen en ik wissel zitten en staan af met liggen. Warmte helpt om te ontspannen. Dus gebruik ik pittenzakken die ik dan bij mijn broek instop. Maar dat is eigenlijk alleen te doen in en om huis. Ze zijn snel afgekoeld en de bult op mijn achterwerk roept natuurlijk vragen op.

Warmte  

Mijn dochters denken altijd actief met mij mee. Hoe kan het beter? Hoe helpen we haar zo snel mogelijk weer op de been? De jongste doneert haar elektrische deken. Daar kan ik dan op de bank op liggen. Zo treft de oudste mij dinsdag rond de avond aan. De warmte doet mijn rug goed, maar verder krijg ik het er Spaans benauwd van. 'Misschien moet je zo'n gordel nemen', zegt ze. Ooit nam ik er eentje voor mijn schoonvader mee. Die bedekte de hele rug en schouders - zijn pijnpunt. Je moest 'm rond de hals dichtdoen. "Niet prettig om dat rond de nek te hebben" zeg ik. "Dan neem je eentje voor om je middel", zegt ze. Even googelen leert ons dat de Lidl zo'n gordel in de aanbieding heeft. "Ideaal", zegt ze. "Als je dan aan het werk bent en je moet zitten, dan doe je die gordel gewoon even om." Ik zie het voor me. Lange bloes erover en geen haan die er naar kraait. Het spreekt me aan. Het is mogelijk. Dat geeft de doorslag: de koop wordt gesloten. 

Een lichtpuntje

En nu lig ik dus op de bank met de gordel om. Er is een behoorlijk loopsnoer bij, dus je kunt aangelijnd ook nog best een stukje lopen. Al met al drukt het me wel met mijn neus op mijn eigen kneuzerigheid. Maar ik zie toch nog een lichtpuntje: de gordel kruipt op naar de taille. Die heb ik dus nog.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: