De lijst

Het is een slagveld. De hele generatie voor ons sneuvelt. Dat is op zich niet raar voor een zestigplusser. Maar het is wel een vreemde gewaarwording. Ik sta er niet iedere dag bij stil. Natuurlijk, mijn vader is overleden, ooms en tantes zijn er niet meer. Er zijn zelfs al een neef en een nicht overleden. Maar veel van mijn eigen leeftijdsgenoten zijn er nog. Dus het valt minder op. Voor mijn moeder is dat anders. Zij is een van de last ones standing van haar generatie. Dus voor haar is het iets waar ze iedere dag mee geconfronteerd wordt. Zij is een van de weinigen die het verhaal van haar generatie nog kan vertellen.

Retour

Afgelopen weekend krijg ik van de jongste een zakje met naaispullen van haar overleden oma retour. Ze heeft de naaikist meegenomen naar haar nieuwe huis. Maar daar zat ook van alles in waar zij volgens haar 'niks mee kan'. Dus krijg ik het. Zoals destijds gebruikelijk was, werd alles bewaard. Knopen werden van versleten kleding geknipt en zelfs een enkele oorbel werd bewaard. Je weet tenslotte maar nooit of het nog eens van pas komt.

De lijst

Ik krijg het mee in een plastic zipzakje. Tussen de naaibenodigdheden zit ook een papieren zakje met ander spul. Het is een zakje van de kinderpostzegels met de tekst Frankeer uw goede wensen. In het zakje zitten de miniknijpertjes waarmee mijn schoonmoeder haar kerstkaarten altijd ophing en een minikerstballetje om opnieuw te gebruiken in een kerststukje. Achterop het zakje heeft ze allemaal namen geschreven. De lijst voor de kerstkaarten. Het zakje is helemaal vol geschreven. Het is al een oude lijst, want zelfs haar moeder staat nog op de lijst. En die overleed eind jaren tachtig van de vorige eeuw. Wij staan er op en ook E's broers. Ik ken veel namen, ze ogen vertrouwd. Ik ken ze persoonlijk of van de verhalen. Maar ze leven bijna allemaal niet meer. In deze lijst horen wij bij de last ones standing. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards.  Hier vind je deze.

De soundtrack bij de blog is: