Te erg

Soms ben je gewoon uitgepraat. Dan heb je echt niets meer te zeggen. Dat had ik vandaag even. Op het werk hoorde ik vorige week van de ziekte van een jonge collega. Hij is geen naaste collega, niet iemand die mij na staat, maar wel iemand uit mijn naaste omgeving. Hij ging vorige week met pijn naar de huisarts. Die pijn was niet wat hij of de huisarts had gedacht. Het bleek leverkanker te zijn. Leverkanker is er in veel verschillende soorten. We speculeerden over verschillende scenario's. Deze week bleek het om uitgezaaide leverkanker te gaan. Verschrikkelijk vonden we het allemaal: dat hij geen toekomst meer had en nu al afscheid van het leven moest gaan nemen. Hoe doe je zoiets als je nog in de bloei van je leven bent? Dat is toch amper te bevatten? Vandaag blijkt dat zelfs dat afscheid hem niet is gegund. Hij is in een coma geraakt en het eind is nu al bijna daar. Het is te erg. Ik heb er geen woorden voor.