Drijfgenot

Het is heerlijk om in het water te zijn. Dat vind ik tenminste. Vanavond dobber ik met een bescheiden groepje dames in het zwembad hier ter plaatse voor onze wekelijkse aquajogsessie. Het is voor mij een raadsel waarom het steeds zo'n klein groepje blijft. De tijdelijke gewichtloosheid is namelijk verslavend. Zo moet het voelen als je op de maan wandelt, maar dan nat en zonder pak natuurlijk. Dus waarom zou je eigenlijk naar de maan willen als het dichtstbijgelegen zwembad hetzelfde effect kan sorteren?

Ultieme ontspanning

Maar goed, tot mijn stomme verbazing blijft het dus bij een klein clubje vrouwen. De reden? Het is te laat, hoor ik dan (21.00 uur!). Zelf vind ik het een prima tijd. In het begin van de les wordt er nog druk gepraat, maar aan het eind van de les is er geen ander geluid dan het kabbelende water. Er komt namelijk in iedere les een punt dat we onze adem nodig hebben om niet te zinken. De beloning is de cooling down. Dan mogen we langzame oefeningen doen en drijven in het water. Dat is de ultieme ontspanning.

Zenmeesteres

Ik kan goed drijven. Niet iedereen kan dat even goed. Maar ik kan het. Hoe zou het ook anders kunnen? Mijn moeder is namelijk een echte Zenmeesteres als het gaat om drijven. Zij kan rechtop stilstaan in diep water zonder te trappelen - enkel door haar ademhaling te controleren. En ik had het geluk dat ik uit datzelfde superieure genenpotje mocht putten. Ik ben nog niet zover dat ik helemaal kan stilstaan in het water, maar het zit eraan te komen.

Na zo'n drijfsessie voel ik me goed. Ik voel me super, al bij voorbaat zelfverzekerd genoeg om op pantoffels naar het zwembad te gaan. En op weg naar huis zet ik de auto dan op cruise control - zo kan ik nog even verder drijven.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.