Onze zoon is een groot liefhebber van het Oost-Groningse dialect. Hij spreekt het zelf ook, maar is natuurlijk ook beïnvloed door het Gronings van E. en mij. En dat is het Gronings van Fivelingo. Zijn kameraad en diens vader zijn twee van zijn Oost-Groningse dialectvoorbeelden. "Hoe is het mogelijk hè", zegt hij. "eerst dacht ik dat het taalbederf was." Hij doelt op het gebruik van het woord 'stokkend' door zijn kameraad. Stokkend wordt hier gebruikt voor kapot. In Fivelingo zeggen we gewoon stuk. "Maar het is gewoon puur goed. Stokkend, dat is toch een prachtig woord." E. vindt het vermakelijk: "Ja het is een echt staaltje taalpurisme", zegt hij.
Buitenstaanders horen het verschil misschien niet, maar Groningers weten precies wat wel en niet bij hun eigen dialect past. Ik zou nooit stokkend zeggen. Dat past niet in mijn dialect. Zo zeg ik ook vaaier (vier) en niet vaare zoals hier gebruikelijk is. Dat hoort niet. De kameraad van onze zoon zegt vaare. Toen hij ooit eens gedachteloos vaaier zei, zei zijn vader: "Wat zegstoe? Vaaier? Vaare!" En zo leren we allemaal onze eigen variant van het Groningse dialect. Allemaal even mooi natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten