Wrijving

Het is niet anders. Ik zal het ermee moeten doen: bij mij is er altijd sprake van wrijving. Vooral bij de bovenbenen. Zo ben ik nu eenmaal gebouwd. Mijn hele familie bestaat uit grote vrouwen die bekend zijn met het fenomeen wrijving. Zo is het en zo is het altijd geweest.

Een angstig moment

Ik herinner me nog een van de meest angstige momenten in mijn leven. Dat was toen mijn moeder zoveel was afgevallen dat je tussen haar benen door kon kijken. Ik kwam aanfietsen, mijn moeder stond buiten en toen zag ik de kerktoren tussen haar benen door. Gelukkig was die periode snel voorbij en zijn haar bovenbenen weer naar elkaar toe gegroeid.

Neerwaartse wrijving

Twee weken geleden heb ik opnieuw een angstig moment. Nu op het werk. Ik draag die dag mijn zelfgemaakte kokerrok waarin ik geen vaste voeringrok heb gemaakt. Ik gebruik een losse onderrok.Die heb ik echt nodig, omdat de rok anders omhoog kruipt. (hier komt die wrijving weer om de hoek kijken). Op een gegeven moment laat ik een gast uit en dan gebeurt er iets wat voor mij anatomisch gezien eigenlijk vrijwel onmogelijk is. Vlak voor ik met mijn gast de trap afdaal en naar beneden loop, voel ik op mijn bovenbeen een niet-lichaamseigen richeltje. Het blijkt de rand van mijn onderrok te zijn. Met nog geen tien stappen te gaan voor de trap moet ik snel handelen. Zo discreet als maar mogelijk is wurm ik mijn hand bij mijn kokerrok in (dit ging ook niet zonder wrijving!) en vis naar de bovenrand van de onderrok. Ik krijg 'm net op tijd te pakken. Ik slaak een zucht van verlichting. Dit was echt een sterk staaltje van neerwaartse wrijving.

Opwaartse wrijving

Ik heb mijn lesje geleerd en ik ga onmiddellijk op jacht naar een nieuwe losse onderrok. Dat is nog niet zo eenvoudig, want losse onderrokken zijn natuurlijk een voorhistorisch artikel. Uiteindelijk vind ik er eentje in een fourniturenwinkeltje hier vlakbij. Vandaag draag ik 'm voor het eerst. En van afzakken heb ik geen last. Wel voel ik als ik aankom op het werk een niet-lichaamseigen rolletje rond mijn taille. Het is mijn nieuwe onderrok. Die is omhoog gekruld en zit nu als een flinke lovehandle rond mijn taille. Ik sjor 'm weer naar beneden, maar halverwege de ochtend merk ik al dat het een heilloze exercitie is. De opwaartse wrijving is te groot. Hij zit meer rond mijn middel dan rond mijn benen.

Er zit niks anders op: ik zal ze vast moeten naaien in mijn rokken. En dan maar hopen dat het stiksel bestand is tegen de opwaartse of neerwaartse wrijving.