En nu?
Vandaag zijn we er alweer aan gewend dat we het er levend vanaf hebben gebracht. We zitten comfortabel bij mijn zus, die het prima voor ons heeft georganiseerd. Nu worden we in beslag genomen door de vraag: en nu? Ook zijn we bezig met het opmaken van de inventaris van ons leven. Om de vijf minuten rijst het besef: dat hebben we nu ook niet meer. Spullen met emotionele waarde: die leuke boekjes die ik schreef over onze vakantie, de geboorteverhalen van onze kinderen, al E's schetsboeken, de eerste leesboekjes die ik voor onze kinderen schreef. En heel veel foto's. Gelukkig lagen onze belangrijkste fotoalbums voor het grijpen. De baby-albums heb ik dus nog mee kunnen nemen. Maar veel meer niet.
Opnieuw beginnen
Daar stonden we op straat: in badjas en pyjama met niets om onze voeten te kijken naar het afbranden van ons eigen huis. Machtelozer kun je je niet voelen. We stonden er niet alleen, want zo'n grote brand met veel materieel erbij, trekt veel kijkers. Het water moest -om voldoende druk te kunnen maken- uit het Winschoterdiep komen. Al dat water heeft ervoor gezorgd dat de panden naast ons huis niet zijn afgebrand. Gelukkig maar. Ons huis was niet meer te redden. Het was een fijn huis dat we met veel liefde en moeite naar onze smaak hebben ingericht en verbouwd. Nu moeten we opnieuw beginnen. Dat is iets waarvoor we nooit zouden hebben gekozen, maar een keuze hebben we niet. We zullen vooruit moeten.
En dat gaan we ook doen. We pakken onszelf bij elkaar en pakken zo snel mogelijk onze routines weer op. Dus blog ik weer.
Er zijn verschillende filmopnamen gemaakt: http://www.112hoogezand.nl/index.php?subaction=showfull&id=1338015832&archive=&start_from=&ucat=12&
En dat gaan we ook doen. We pakken onszelf bij elkaar en pakken zo snel mogelijk onze routines weer op. Dus blog ik weer.
Er zijn verschillende filmopnamen gemaakt: http://www.112hoogezand.nl/index.php?subaction=showfull&id=1338015832&archive=&start_from=&ucat=12&
Jannie, wat sterk dat je er zo naar kunt kijken. Het is zo jullie zijn nog samen. Met dat besef kun je door! Maar ja...........alles kwijt, wat je schrijft. Nogmaals sterkte!! Liefs Karin
BeantwoordenVerwijderenDank je Karin. Het helpt mij denk ik om het op te schrijven. Maar het blijft heel vreemd en het voelt heel leeg.
VerwijderenLieve Jannie,
BeantwoordenVerwijderenWe zijn blij dat jullie allemaal hebben kunnen ontsnappen aan de vuurzee.
Wat erg al je fijne herinneringen weg.
De kinderen en ik wensen jullie veel sterkte.
Groetjes aan iedereen Thea.
Dank je Thea. We zagen je gisteren nog rijden. Het was inderdaad een vuurzee. Toen ik de beelden zag realiseerde ik me dat nog meer. Op het moment zelf is er namelijk heel veel wat je bezighoudt: E. die naar het ziekenhuis moest, iemand van de verzekering die met je wil praten, de check up in de ambulance. We hopen weer terug te keren naar Sappemeer, dan zien we elkaar ongetwijfeld.
VerwijderenHey Jannie,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het verschrikkelijk voor jullie. Ik hoorde zaterdag toen ik aan het werk was op de rolstoelbus al iets op Radio Noord over een brand aan de Noorderstraat in Sappemeer, & over 5 mensen die nog net op tijd uit het huis konden komen. Ik dacht: het zal toch niet? Kon me gewoon niet voorstellen. Ik dacht er ook verder niet meer aan. Maar toen ik gisteren een klant moest oppikken in Zuidbroek, ging ik toch maar even van de snelweg af & Hoogezand-Sappemeer in. Even kijken voor mijn gemoedsrust. Want ik dacht nog steeds dat het anderen betrof. Dus hoopvol reed ik door de Noorderstraat. Het ene huis na het andere huis. Maar nergens sporen van brand.
Totdat ik dus bij jullie huis langskwam, & de ravage zag. Ik was zo in schok dat ik de hele verdere rit tot bij de veilinghallen van Zuidbroek heb zitten vloeken achter het stuur.
Allereerst ben ik blij dat jullie het er allemaal leven vanaf hebben gebracht. Dat is hoe dan ook het belangrijkste. Maar wat een verlies verder. Ik vind het echt heel erg voor jullie.
Heel veel sterkte toegewenst,
Bill
Dank je Bill. Het is ook heel erg en het voelt heel leeg aan. We waren zo tevreden met ons huis. Het gevoel van ontheemd zijn is schrijnend. Maar al met al zijn we er denk ik goed doorheen gekomen. We mogen blij zijn dat we er levend uit zijn gekomen. Het ging onvoorstelbaar snel.
Verwijderen