Het schooljaar loopt op zijn einde. De oudste twee
zijn al even vrij, zij hebben examen gedaan. De jongste heeft nu haar laatste
onregelmatige lesweken. De proefwerkweek is achter de rug en de weken hangen nu
nog aan elkaar van uitstapjes, vrije dagen en feestjes. Het is dus niet
overdreven om te stellen dat hier de ontspanning al flink heeft toegeslagen. E.
en ik werken nog even door, maar thuis treffen we om de haverklap laptoppende,
snackende en hangende jongeren aan. Al dat ontspannen maakt niet automatisch
gelukkig, want met een zee van tijd weet je je soms ook geen raad. Maar
gelukkig is er dan nog altijd de Lidl vlak naast de deur. Op iedere dip heeft
de Lidl namelijk wel een antwoord. Zo meldde de oudste laatst dat ze voor
haarzelf, haar broer en haar zusje een 'dipbakje' had gehaald. Ik stam nog uit
de tijd van de Calvé dipsausjes, die werden gemaakt door een zakje om te keren
in een bakje en aan te lengen met mayonaise. Nu moet ik er niet meer aan
denken, maar destijds was dat lekker. Ik heb dan ook niet onmiddellijk op mijn
netvlies wat ze bedoelt als ze tegen haar zusje zegt: "Ik heb een dipbakje
voor je in de vriezer gelegd". De vriezer is natuurlijk een aardige
indicatie: het zal ijs zijn. "Dipbakje?" vraag ik. "Je weet wel,
zo'n nep Ben&Jerry-bakje", zegt ze. Ik weet het niet, ik heb ze nog
nooit gezien en ook nu heb ik ze niet in onze vriezer aangetroffen: er is
ongetwijfeld sprake van geweest van een snelle en heftige collectieve dip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten