Sentimentele heavy user

Vandaag heeft zich een klein drama afgespeeld. Mijn Husqvarna naaimachine heeft er de brui aan gegeven -terwijl ik nog maar net was begonnen met een nieuwe missie: het leegnaaien van mijn kist met mooie lapjes. Op zich kan ik 'm niks verwijten: hij is al 27 jaar oud. En je kunt mij rustig indelen in de categorie heavy user. Er is namelijk ontzettend veel genaaid op de machine: van gordijnen en rolgordijnen, boekjes, tassen, een kunstleren zitting voor de skelter, zeemeerminnenstaarten en prinsessenjurken, tot jassen, broeken en (gala)jurken. Bovendien ben ik geen zachtzinnige naaister. Ik naai alles wat niet van steen of ijzer is op de machine. En ik kwam er pas na zo'n vijftien jaar na aanschaf achter dat je de snelheid kon aanpassen: tot op dat moment -en eerlijk gezegd ook meestal daarna- naaide ik alles op full speed, zelfs knoopsgaten.

Ooit kocht ik 'm tegelijkertijd met mijn zus, die ook veel naait. Zij heeft dezelfde machine, ze is alleen niet zo'n heavy user. Zij was degene die me leerde dat je niet per se op full speed hoeft te naaien. Tijdens een gezamenlijke naaisessie waarbij we voor onze kinderen en nog een leenkind zeemeerminnenstaarten naaiden, viel het haar op dat ik ongeacht de schuimrubberen vulling met een rotgang door de stof naaide.

Ondanks dat zware gebruik heeft de machine het dus toch 27 jaar lang volgehouden. De laatste jaren stond het apparaat bij de zigzagsteek al als een stoommachine te stampen en ook de steken waren niet meer even regelmatig, maar het werkte nog. Vanmiddag brak er drie keer achter elkaar een naald terwijl ik een rok in elkaar zigzagde. Gelukkig droeg ik een leesbril, want de naalden barstten namelijk op het ijzeren voetplaatje uit elkaar.

Omdat ik er altijd vanuit ga dat ik kleine mankementen best zelf kan verhelpen, heb ik eerst de naaimachine gedemonteerd en goed schoongemaakt. Daarbij viel er een stukje ijzer uit het apparaat. Dat verklaart wellicht de speling die ervoor zorgde dat de naald steeds op het plaatje uit elkaar spatte. Ik ben bang dat dit het einde van het apparaat is, maar voor de zekerheid bel ik mijn moeder nog even. Zij heeft er namelijk verstand van. Ooit was ze coupeuse en ik weet niet beter of mijn moeder verhielp alle problemen aan haar machine zelf. Pas als mijn moeder zegt dat het over is, is het ook over. "Meestal is het geen goed teken dat er stukken uitvallen", zegt mijn moeder met gevoel voor understatement. We spreken af dat zij nog even naar de machine kijkt voordat we 'm afschrijven.

Ondertussen kijk ik op internet naar nieuwe machines, want een heavy user zoals ik kan natuurlijk niet zonder naaimachine. Ik merk dat ik nog niet helemaal klaar ben voor de aanschaf van een nieuwe machine. Onlangs heb ik mijn 40 jaar oude mixer, een erfstuk, ook al weg moeten doen. Dat heb ik nog niet goed verwerkt en nou dan deze machine waar ik werkelijk alles wat ik tot nu toe in mijn volwassen leven heb genaaid op heb genaaid… Het is teveel, ik ben niet alleen een heavy user, maar ook nog eens een sentimentele heavy user.