Het lijkt helemaal nog niet zo lang geleden dat ik naar de middelbare school ging. Toch is dat al heel lang geleden. Het was in de jaren ´70, toen disco nog in was.
Het lijkt ook nog niet zo lang geleden dat E. en ik samen kwamen. Toch is dat ook al heel lang geleden. Het was nog in de tijd van schuurfeesten, cassettebandjes, lp's en de telefooncel. Kun je nagaan.
Het lijkt zeker ook niet lang geleden dat ik begon met werken. Maar inmiddels is dat ook alweer een indrukwekkende tijd geleden. De computer was nog een noviteit: Collega H. werkte als enige met een joekel van een apparaat. Ikzelf werkte nog met een typemachine.
Het lijkt evenmin lang geleden dat de oudste werd geboren, maar inmiddels woont ze al wel op zichzelf.
Meestal sta ik niet stil bij het verstrijken van de tijd. Maar vanmiddag ging ik naar de begrafenis van een oude baas. En dat is een moment om even stil te staan. En pas als je echt stilstaat valt het je op hoe snel het leven gaat.
Oude baas en ik waren jarenlang buren op kantoor. Hij was een erudiet man met een brede interesse. Dat zag je ook als je op zijn kamer kwam; de clean desk had zijn intrede nog niet gedaan - en als het al wel zo was geweest, dan had hij daar ook niet aan meegedaan. Op zijn kantoor stapelden de boeken en het papier zich steeds hoger op. Regelmatig schoof hij even aan bij mijn opgeruimde vergadertafel. Daar zaten we dan stilzwijgend bij elkaar. Ik werkte imiddels met de computer en hij schreef brieven of maakte aantekeningen met zijn vulpen. Hij nam er de tijd voor om een brief of een toespraak te schrijven. En dat lijkt dan al wel heel lang geleden -en dat is het ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten