Keiharde magie

In de auto luister ik nu naar Wilco. Het is moeilijk om Wilco te typeren: een beetje een mix van country en keiharde gitaarmuziek. Ik kende Wilco eigenlijk niet, tot E. en ik een tijdje geleden naar een concert in de Oosterpoort gingen. Daar waren we omringd door keiharde fans. Dat wil zeggen: bijna omringd door keiharde fans. Ik zat namelijk naast een man die me -zodra E. een drankje voor ons ging scoren- vroeg: "Ken jij Wilco eigenlijk?". "Niet echt", zeg ik. Wij hadden van tevoren nog even muziek geluisterd, maar voor deze man was het een echte blind date. "Een beetje bluegrass hoop ik", zegt hij. Nou, bluegrass was het niet en na een aantal gierende gitaarsolo's kneep mijn buurman er dan ook tussenuit.

Voor ons zitten keiharde fans. Vier daarvan komen niet uit deze regio. De vrouw die vlak voor ons zit, ziet er redelijk fataal uit. Ze was wat je vroeger 'een stoot' noemde. Nog steeds is ze een knappe vrouw, alleen jammer dat ze nog steeds een stoot wil zijn. Haar jurkje is net iets te kort en te bloot - op zich geen probleem, maar later blijkt dat ze buiten zichzelf raakt als Wilco begint te spelen. Iedere gitaarsolo wordt fluitend en schreeuwend met de armen en benen in de lucht verwelkomd. Ik kan op gezette tijden ook best enthousiast zijn, maar op dat moment voel ik me een bijzonder nuchtere Groninger. Het leidt me bovendien af. Het enthousiasme blijft onverminderd, maar na verloop van tijd wordt de smartphone tevoorschijn gehaald om de wereld te informeren over dit fantastische concert. Anderhalf uur onafgebroken alleen maar kijken en luisteren is blijkbaar teveel gevraagd voor deze keiharde fan.

De volgende dag lezen E. en ik dat we getuige zijn geweest van een magisch concert. Misschien zijn we verwend, maar E. en ik hebben echt al magischer momenten meegemaakt. We vonden het een aardig concert, maar een van de -ongetwijfeld virtuoze- gitaristen, leefde zich wel erg dominant uit. "Ik kan me best voorstellen dat het leuk is om een eindeloze gitaarsolo te spelen", zeg ik tegen E. "Maar dat betekent nog niet dat het ook altijd leuk is om naar te luisteren." We zijn het eens, maar E. beluisterde de cd al eens en adviseert me om de cd eens te beluisteren.  E. heeft gelijk, het is beter in balans -ik heb er alleen steeds beelden bij van een hysterische fan met de armen en benen in de lucht.