Het perfecte perfecte horloge

Ik ben dol op horloges. Altijd ben ik op zoek naar het perfecte horloge, tot ik er dan eentje vind. En dan gaat dat horloge niet meer af, tenzij onze oudste het ook een perfect horloge vindt. Als dat namelijk het geval is, kan ik opnieuw gaan zoeken.

Dit is 'm: het perfecte perfecte horloge.

Vorig jaar vond ik weer een perfect horloge: niet duur, hoog draagcomfort (geen sluiting, maar een elastische schakelband) en een perfecte tijdweergave. En dat voor €7,50 met een gratis batterij erbij. Omdat het zo'n perfect horloge is, draag ik het altijd: als ik op stap ga, maar ook als ik aan het klussen sla. Dat was bijvoorbeeld vrijdag het geval. Ik was samen met de jongste in de schuur bezig om de muren te ontdoen van losdwarrelend stucwerk. De bewoners voor ons verfden en stucten een buitenmuur meer dan twintig jaar geleden aan de binnenkant mokkabruin met  materiaal dat hoogstwaarschijnlijk alleen geschikt was voor een binnenmuur. Het gevolg: kruimelend, dwarrelend stucwerk, waar we nou al twintig jaar 'plezier' van hebben. Vorig jaar krabde ik een hoekje schoon en dat ziet er nu prima uit. Nu dus de andere hoek. De jongste en ik gaan flink tekeer op de muur en het fijne stof dwarrelt dan ook samen met brokstukken stuc in het rond. Het gaat echt van dik hout. Op een gegeven moment ontdek ik dat ik mijn horloge nog draag. Dat gaat een beetje ver en ik stop 'm dan ook in de broekzak van mijn spijkerbroek.

Na het klussen stop ik alles in de wasmachine. Op een gegeven moment hoor ik getik tegen het wasmachineruitje. En wat zie ik voorbij komen? Precies: het perfecte horloge. Balen! Hij is namelijk niet waterproof. Als ik de was uitlaad, zie ik dat het horloge nog loopt. Zou het dan ook nog waterproof zijn? Dat maakt het tot het perfecte perfecte horloge! Maar daar lijkt het niet op, want op een gegeven moment beslaat het glaasje en kan ik niet meer zien hoe laat het is.

Vandaag komt de jongste binnenwandelen als ik in bad lig. "Ik heb op internet uitgezocht hoe je dat water weg kunt krijgen", zegt ze. "Je kunt het op een dikke laag zout leggen en daar bovenop dan weer een dikke laag zout." "Zou dat niet slecht zijn voor het metaal?", vraag ik haar.  Ze haalt haar schouders op. "Föhnen kan trouwens ook", zegt ze. "Dan doen we dat eerst", zeg ik. Ze neemt de föhn mee en even later hoor ik het vertrouwde geloei van onze föhn uit de kamer. Weer even later komt ze opgetogen binnenlopen met mijn horloge in haar hand. "Nou je mag me wel bedanken", zegt ze. En dat heb ik gedaan, want het horloge loopt weer en ik draag 'm alweer!