Ontspannen ongeorganiseerd

Onze jongste wordt regelmatig verrast. Dat komt omdat ze niet erg georganiseerd is. Ze heeft een agenda, maar die is voornamelijk decoratief. Echt belangrijke boodschappen worden er niet in opgetekend. Gelukkig krijgen we toch nog het een en ander mee via het huiswerkportaal. Vanmiddag belt ze me. Ik ben bij wijze van uitzondering op woensdag aan het werk. "Hoi mam, ik ga uit eten in Duitsland", jubelt ze door de telefoon. Ze doet tweetalig onderwijs Duits en is bij de beste drie van de klas. Bij wijze van traktatie gaan ze met de verantwoordelijke leerkrachten over de grens eten.
"Had ik je dat niet verteld?", zegt ze. Nee, dat had ze me niet verteld. Ze had me wel verteld dat ze hun proefwerken moesten laten zien om te kijken of ze goed presteerden. Maar dat heeft ze vervolgens niet gedaan. De docent was echter niet voor een gat te vangen en haalde haar cijfers uit het huiswerkportaal. "En kunnen jullie ons ophalen uit Weener vanavond?", vraagt ze. Ik zeg dat het vast wel kan. Als ik thuis ben is ze al vertrokken.

Haar ongeorganiseerdheid vraagt veel van ons improvisatievermogen. Gelukkig zijn we flexibel. Dat is een voorwaarde als je met zijn vijven - nu eigenlijk met zijn vieren- in een huis woont. We zijn allemaal anders. Onze zoon en ik zijn graag op tijd en goed voorbereid: we lijken daarin veel op elkaar. Ik zou ons geen planners willen noemen, daarvoor houden we teveel van ruimte. E. en onze oudste zijn losser: ze zijn wel op tijd, maar niet -zoals onze zoon en ik- bij voorkeur te vroeg. In het voorbereiden van zaken zijn ze net iets relaxter, in mijn ogen soms te relaxed. Bij onze jongste heeft relaxedheid plaatsgemaakt voor ongeorganiseerdheid. Die ongeorganiseerdheid hanteert ze zeer ontspannen. Ze lijkt er altijd vanuit te gaan dat het wel los zal lopen. En dankzij onze flexibliteit is dat ook zo.

Om kwart over zeven belt ze: of we haar om kwart over acht willen komen halen. Mooi op tijd! Dat is haar duidelijk ingefluisterd door haar georganiseerde Duitse leerkracht.