Een hondje voor de troost

Ieder leed staat op zich, maar toch is leed er in gradaties. Dat je huis afbrandt is erg, maar dat je man overlijdt is erger. Dit weekend overleed een collega met wie ik met ontzettend veel plezier heb samengewerkt. Een man die veel te levendig was om dood te gaan. En toch gebeurde dat -heel onverwachts. Zijn vrouw zou- als ze een keuze zou hebben- ongetwijfeld met mij hebben geruild. Ik heb geen spullen meer, geen huis meer, maar nog wel mijn man en kinderen. En dan kun je een stootje verdragen. Maar die keuze had zij niet, net zomin als ik een keuze had in het al dan niet afbranden van ons huis.

Hoe kun je iemand troosten die iets ergs is overkomen? Wat kun je zeggen? Niet zoveel. Een tijdje geleden gingen boezemvriendin en ik naar de Hormonologen. In de voorstelling werd als laatste remedie 'een hondje voor de troost' aangeraden. En dat een hondje goed is voor de troost, kan ik nu zelf bevestigen. We wonen tijdelijk bij mijn zus en die hebben een hond. En ik ervaar het nu aan den lijve: met een vanzelfsprekende aanhankelijkheid en aanwezigheid gaat er een enorme troost uit van zo'n hond. 

"Misschien moeten we nu ook maar een hondje nemen", zegt de oudste, die dat blijkbaar ook zo ervaart. We bespreken regelmatig even wat we anders gaan doen na deze levensveranderende gebeurtenis. Niet meer klussen, denk ik. Misschien wel tuinieren. Kamperen? Nu in ieder geval eerst niet. Geen cd's meer kopen: alleen nog streaming muziek luisteren. Alle foto's online zetten. Geen boeken meer kopen, alleen nog maar lenen van de bieb. En de vrouwen onder ons zijn dus toe aan een hondje, een hondje voor de troost. "Hij hoeft niet zo groot te zijn als Ylva. Misschien iets groter dan Tom", zegt ze - verwijzend naar de familiehonden. Ylva is een hele lieve Dobermann en Tom is een klein hondje, merk onbekend. Ik ben er meteen voor in. Daar zijn we nu aan toe! Sterker nog: daar heb ik recht op! Ik wil een hondje voor de troost. 's Avonds mailt ze na nader onderzoek: "EEN BEAGLE!!!", met daarbij allemaal links naar Dogbreedworld en een nadere omschrijving op Wikipedia. Maar hoe levensveranderend de gebeurtenissen ook waren, E. is op dit gebied niet veranderd. "Dan toch maar twee huizen zoeken", zegt hij. Voor hem geen hondje voor de troost.

Tom

Ylva