Hoe het zo gekomen is, weten we niet, maar E. heeft nog een korte broek van voor de brand. We vermoeden dat die nog in de auto lag, want E. herinnert zich niet dat hij 'm heeft meegenomen. In ieder geval was het een korte broek die wat mij betreft best in vlammen had mogen opgaan. Hij was namelijk niet helemaal vlekloos. E. staat als echte kerel natuurlijk heel anders tegenover een vlekje dan ik. Hij vindt het zwaar overdreven om zo'n korte broek om een paar vlekjes af te danken. Vooral omdat het zo'n superfijne korte broek is.
Vanmiddag moeten we even naar de notaris. Die gaat ons toelichting geven op een akte die we moeten ondertekenen. "Houd je deze broek aan?", vraag ik aan E. die in zijn gevlekte korte broek rondstapt. Eigenlijk is het natuurlijk geen vraag. "Tuurlijk, dit is mijn lucky pants. Die ga ik vanaf nu naar iedere formele verplichting aandoen", zegt E. Dat is natuurlijk niet het goede antwoord en dat weet E. ook.
Als we even later op de fiets naar de notaris rijden, heeft E. toch zijn nette zwarte broek maar aangetrokken. Minder lucky misschien, maar wel zo netjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten