Het geheugen is een raar ding. Vorige week gingen we met het hele gezin nog een weekje met vakantie. Vanzelfsprekend was dat niet. Als echte doorgewinterde ongeorganiseerde types, weten we namelijk nooit wanneer en waar we met vakantie zullen zijn. Dat kon, omdat we altijd gaan kamperen. Dan kun je op het laatste moment nog beslissen wanneer je gaat en waarheen. Maar onze kampeeruitrusting is ook in rook opgegaan, dus moest er iets anders geregeld worden. Daar had de helft van de familie niet echt veel zin in, maar uiteindelijk gingen we toch en het was leuk.
Het bij elkaar zoeken van de vakantie-uitrusting was nog nooit zo eenvoudig. Gewoon je kleren in een krat of boodschappentas schuiven en klaar. Voor wat betreft de handdoeken was het even uitkienen. Als we gewoon thuis zijn hebben we er genoeg, maar voor zo'n weekje op pad was het even plannen.
|
De foto doet beslist geen recht aan de kleuren. |
|
|
Ik kreeg de laatste drie handdoeken, waaronder twee bruin-gele Seahorse-handdoeken met een roos erop. Daarvoor had de rest van de familie gepast. Niet erg, vond ik, want ik vind het toevallig te gekke handdoeken. Het zijn twee nieuwe seventies handdoeken die mijn moeder van haar buurvrouw kreeg voor ons. Zij had ze nog liggen - stammend uit de voorraad van haar oma. "Super toch", zeg ik tegen E., refererend naar mijn Seahorse-handdoek. Ik gebruik ze al een paar weken, maar pas nu denk ik er over na en dan schiet het me te binnen. "Geweldige kwaliteit. Die hadden we toch allemaal: Seahorse handdoeken of anders handdoeken van Jorzolino. Bij ons in het dorp kwam vroeger zo'n textielwagen met kwaliteitstextiel. Daar gingen de vrouwen in het dorp dan hun handdoeken, theedoeken en schorten halen. Deze handdoeken komen vast uit die wagen. Had jij ook een badhanddoek van Seahorse of Jorzolino?", zeg ik tegen E. "Ik ging naar school", zegt E. De relatie tussen het antwoord en mijn vraag is mij niet geheel duidelijk, maar voor E. is het blijkbaar een excuus om niets te weten over rijdende textielwagens en badhanddoeken van Seahorse of Jorzolino. "Ik vind het te gek, die vrolijke bloemenmotieven", zeg ik. "Ik ga ze verzamelen." Sommige dingen veranderen gelukkig nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten