Zolang ik me kan herinneren is het al zo: ik heb veel vragen. Vanavond overvalt het me terwijl ik een ei bak. Worden eieren wel gewassen voor ze worden verpakt? Ik denk het eigenlijk niet. Ik kom op de gedachte omdat er een stukje van de dop in de pan valt. Ik graai met mijn vinger in het eiwit, ik probeer het zelfs nog met een lepeltje, maar het stukje dop heeft zich al vastgezet in het gestolde eiwit. Als die eieren namelijk niet gewassen worden, dan eet ik iets wat in direct contact is geweest met de ongewassen kippenkont, of eigenlijk de kippenanus. En dat is niet echt een beeld dat de eetlust opwekt.
"Heb je weer lekker contact met de materie?", vraagt E. Ik ben net bezig om de dooier van de tweede portie gebakken eieren met mijn vingers stuk te maken. Weke dooiers zijn aan ons niet besteed, dus prik ik ze met mijn vingers door. Anders dan E. werk ik namelijk graag met mijn handen. Ooit heb ik hem verteld dat dat is omdat ik graag contact heb met de materie. En dat is hier in huis een gevleugelde uitspraak geworden.
"Hoe doe jij het dan?", vraag ik hem. "Ik doe het met de dop", zegt hij. "Weet je wat ik net sta te denken?", zeg ik. En ik vertel hem mijn gedachtegang over het ei, het al dan niet wassen van het ei en de aan- of afwezigheid van contactsporen met de kippenanus. "Nou ik denk dat ze wel gewassen worden", zegt hij. Ik zoek het even op op internet. Daar lees ik dat gewassen en geoliede eieren minder snel verouderen. Bij broedeieren moet je dat beslist niet doen, want dan tast je de cuticula, de ingedroogde slijmlaag, aan. Het al dan niet wassen van een ei is daarom omstreden, lees ik in de online versie van De Boerderij. Maar de balans lijkt door te slaan naar wel wassen; dat is namelijk beter voor de volksgezondheid. Dus...
Hoe ik me voel? Prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten