Een heel leuk leven

Deze week sprak ik op een feestje met een collega. "Hoe is het met je?", vroeg ik. Ik zie hem niet zo vaak, dus dan is dat de aangewezen openingszin om bij te praten. Hij vertelt me dat zijn beide zoons uit huis zijn en dat hij het daar best moeilijk mee heeft. Mijn oudste is ook de deur uit. Dat was even wennen, maar het viel me duidelijk niet zo zwaar als hem. Maar ik heb er nog twee in huis natuurlijk. Dus hier nog zat leven in de brouwerij.

De oudste komt meestal 's weekends thuis. Af en toe slaat ze een weekend over, maar nu slaat ze er twee over. Dus zoek ik vandaag even contact. Het is deze week namelijk behoorlijk stil gebleven van haar kant. Ik vraag haar via een privébericht op facebook hoe het met haar gaat. Even later reageert ze met een enorm bericht waarin ze de activiteiten van de afgelopen week opsomt. En eerlijk is eerlijk: het is indrukwekkend. Naast haar colleges, waar ze minder uitgebreid verslag van doet, is ze van de ene activiteit in de andere gerold. Zo heeft ze omdat ze een actieve student is een lachworkshop en een etiquetteworkshop gedaan. Ze heeft rondgehangen in sportkantines, voetbalteams aangemoedigd, ze is in de weer geweest met een doegroep met de naam Ajeto.  Ze ging naar netwerkspeeddates, een internationale Biermittag waar ze gezellig met een aantal Duitsers heeft 'genetwerkt', een borrel in de Pijp - niet zo lang weliswaar, want ze had haar tas en laptop nog bij zich. Dus is ze al om 2 uur naar huis gegaan. Conclusie: "Ben eigenlijk de hele week nog maar amper op m'n kamer geweest."

Dat gaat dus wel goed. "Nou dat ziet eruit als een heel leuk leven.", is mijn reactie. "Zekers", reageert ze. Wat wil je als ouder nou nog meer?