Vandaag hebben we een periode afgesloten. We hebben vanmorgen de sleutels van ons huurhuis ingeleverd. We zullen het niet missen. Niet dat het huis nou zo verkeerd was. Het was kleiner dan we gewend waren, maar we hadden ook minder spullen dan we gewend waren. Dus dat was geen probleem. De wijk was anders dan we gewend waren: al meer dan 20 jaar woonden wij in het bruisende hart van Sappemeer City. Nu kwamen we terecht in een rustige woon-/slaapwijk. Dat was anders, maar alles was anders.
Andere mensen zullen in die wijk vast heel gelukkig zijn of worden. Voor ons was het een jaar van overleven, een pauzejaar. Niet dat we er niet gelukkig zijn geweest, maar dat kwam niet door de wijk, dat was omdat we bij elkaar waren. Dàt we er allemaal nog waren. Daarom was vandaag ook zo'n fijne dag: het was het eind van een pauzejaar, het afsluiten van een periode. Vanaf nu gaan we weer vooruit. En dat is een van mijn favoriete bezigheden: vooruitkomen in de wereld.
E. kan niet vooruitkomen in de wereld zonder kaas. Dus haalden we vanavond kaas bij de plaatselijke kaasboer. Het is een van de winkels die zich nieuw vestigden in ons winkelcentrum in het afgelopen jaar. Omdat we vaste klanten zijn, hebben we er zelfs een stempelkaart. E. heeft een veelvoorkomende achternaam en hij is dus ook niet de enige met die achternaam bij de kaasboer. Toevallig is de ander E's broer. Dus heeft de kaasboer een ezelsbruggetje bedacht om te weten wie wie is. "Oh ja", zegt de kaasboer. "Van de Boomgaard." "Daar wonen we inmiddels niet meer", zegt E. "Zo onthou ik het, dus ik laat het maar zo", zegt de kaasboer. Als we terugrijden denk ik daar nog even aan. Volgende week zal ik het zeggen: hij mag het wel als ezelsbruggetje gebruiken, maar hij moet het niet meer zeggen. Dat hebben we achter ons gelaten. Wij zijn niet meer van de Boomgaard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten