Een perfecte inplant

Vanmorgen ben ik bij de kapper. "Wat gaan we doen?", zegt hij. Hij gaat het natuurlijk doen, maar ik zeg wat er moet gebeuren. En dan zegt hij of dat een goed idee is, of dat hij iets anders zou adviseren. Mijn kapper heeft namelijk verstand van zaken: het is een echte sterrenkapper. Als je een keer een plekje hebt, doe je er verstandig aan om direct een volgende boeking te doen, want anders moet je lang op je beurt wachten. Maar ik zit ertussen en ik plan mijn knipbeurten strak in. Dus geen vuiltje aan de lucht.

"Mijn haar is aan de rechterkant dunner, dus daar moet je niet zoveel afhalen", zeg ik. "Je haar is helemaal niet dunner aan de rechterkant", zegt hij. "Daar groeit je haar gewoon naar achteren en aan de andere kant groeit het naar voren. Daarom lijkt het daar voller. Dat heeft met je haarinplant te maken." Hij pakt een spiegel en laat het me zien. Het is inderdaad duidelijk. Dat ik 52 jaar ben geworden zonder dat ik wist dat mijn haar in het rond groeit! "Ik dacht dat het gewoon netjes naar beneden was ingeplant", zeg ik. "Dacht je dat je een perfecte haarinplant had?", vraagt de kapper. Hij vindt het grappig, want hij ziet de hele dag natuurlijk niets anders dan dwarse lokken. "Ja, dat dacht ik eigenlijk wel", zeg ik. Die illusie ben ik nu dus ook kwijt: ik heb gewoon een haardraaikolk op mijn hoofd! Eigenlijk past alleen een rondgevlochten vlecht zoals de moeder van Sissi die droeg bij mijn natuurlijke haarinplant. Gelukkig heb ik een goede kapper die het allemaal in goede banen weet te leiden.