Een van mijn favoriete bezigheden is mensen kijken. Jammer genoeg komt het daar lang niet vaak genoeg van. Natuurlijk: ik kijk wel, maar niet echt. Daar heb ik het dan te druk voor, ik gun me er de tijd niet voor, of ik zit er teveel middenin. Om echt te kijken heb je namelijk afstand en een beetje rust nodig. Dus echt kijken doe ik bijvoorbeeld op vakantie. Zitten voor de tent en dan kijken en nadenken over de mensen op de rest van het veldje. Heerlijk is dat. En vaak valt mij op deze momenten van beschouwing ineens iets op wat ik nog niet eerder had opgemerkt, of waar ik nog niet eerder over heb nagedacht. En hoe ouder ik word, hoe bijzonderder ik dat vind: dat er nog altijd dingen overblijven die je niet eerder zijn opgevallen, of waar je nog niet over hebt nagedacht. Het stemt me ook hoopvol, want zo hou je je leven lang iets om je over te verwonderen. En verwondering is fijn. Daar word ik blij van.
Maandag was ik weer eens in de gelegenheid om uitgebreid naar mensen te kijken. Ik ging namelijk met de trein naar Utrecht. Doorgaans lees ik stukken in de trein. Maar maandag moest ik onverhoopt staan tussen Zwolle en Amersfoort. En staand lezen, dat is voor mij geen optie. We stonden met een groepje van ongeveer 12 personen in het treinportaal voor een stiltecoupé. Dat zijn best veel mensen in zo'n kleine ruimte en dan kun je dus echt goed van dichtbij kijken.
Alle overstappers uit de trein naar Groningen moesten staan. De Zwollenaren hadden nog een plekje op een klapstoeltje kunnen bemachtigen. In het hoekje zitten twee meisjes op een bankje. Een van de Groningers weet zichzelf op het bankje te kletsen. De meisjes schuiven een stukje op. Ze praten geanimeerd met elkaar. Een jaar of achttien schat ik ze. Een van beide meisjes lijkt een beetje op Bracha van Doesburg, valt me op. En dan zie ik het ineens. Bracha heeft alleen een lijntje getrokken boven haar oog en haar vriendin alleen onder haar oog. Waarom zou je kiezen voor het een of het ander, vraag ik me daar ter plekke af. Daar is vast een reden voor. Dat moet ik verder uitzoeken.
Thuis zoek ik het op. En dan leer ik het volgende: Door een lijntje boven de ogen te trekken worden je ogen groter, een lijntje onder de ogen maakt je ogen kleiner. Aan het uiteinde van de ogen laat je het lijntje wat breder lopen zodat je een sprekend effect krijgt. Dat klinkt heel eenvoudig, maar gemakkelijk is het echt niet, getuige de volgende tekst: Als het je niet lukt om in een keer een rechte lijn te trekken, doe het dan in stukjes. Heb je de lijn te groot of onnauwkeurig aangebracht dan kun je dit makkelijk verwijderen met een vochtig wattenstaafje. Ga altijd met een wattenstaafje over de onderrand van je ogen voor een open blik en een strak lijntje. Altijd wattenstaafjes in huis dus! Wat een beetje verwondering je al niet aan kennis kan opleveren!
Deze illustratie is van Boomerang Card. Hier vind je 'm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten