Vorige week gingen we met de jongste naar een beroepenoriëntatie. Aanvankelijk wilde ze net als haar vader grafisch ontwerper worden. Maar inmiddels zijn de bakens ietwat verzet. Het gaat nu de kant op van styling en interieur. En dat past denk ik goed bij haar. Ze is de enige die haar nieuwe kamer al een aantal keren heeft veranderd. Op dit moment staat haar garderobekast dwars in de kamer tegen een kapstok aangeschoven die dienst doet als hangruimte. Haar bureau heeft ze neergezet 'als een soort balie' (haar eigen woorden). Alle functies in haar kamer zijn gescheiden: ze heeft een slaaphoek, een kleedhoek en een studiehoek. En eerlijk is eerlijk: het ziet er leuk uit. Of zoals ze zelf vaak tevreden zegt: "Het is helemaal mijn plek." Gisteren kwam haar broer bij haar binnenlopen en die was verbaasd over de ruimte die ze als gevolg van die strakke styling in haar kamer heeft.
Gisteren zegt ze tegen me: "Oh heb ik je trouwens al verteld over die voorstelling over huiselijk geweld?" De voorstelling werd op school gegeven, tot haar grote ergernis moest ze langer dan gewoonlijk naar school. Daar hadden we het uitgebreid over gehad. Ik bereid me voor op een indrukwekkend verhaal met veel impact. "Ze hadden bijna alle spullen van het decor bij Ikea gekocht. Ze hadden een Expedit en daar staken die acteurs hun hoofden dan doorheen. En verder hadden ze ook van die Jantsjö-tjes, die lampjes weet je wel." De focus is overduidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten