Een gelukkig mens

Ik heb twee heel attente dochters. Dat hebben ze niet van mij. Niet dat ik nooit eens attent ben, maar ik moet er erg mijn best voor doen. Ik moet erover nadenken. Het is geen natuurlijke staat voor mij.

Vorige week was de oudste jarig. Zij is van nature bijzonder attent. Neem nou dit: voor haar verjaardag kreeg ik van haar een kaart met daarop Mum you are the best. In de kaart zat een cd met allerlei nummers die met de voor- en aanloopgeschiedenis van haar wording hebben te maken. Het eerste nummer is bijvoorbeeld eentje van de onvolprezen Hot Chocolat: It started with a kiss en zo staan er nog een aantal nummers op. Ik krijg de kaart omdat ze blij is met haar leven. Dat is natuurlijk voor een moeder het hoogst haalbare: dat is waar je als je kinderen krijgt van droomt. 

Ooohhhh

De jongste is van jongs af aan ook heel attent. Als ze vroeger iets te snoepen kreeg, wilde ze dat het liefst met andere kinderen delen. Haar zakgeld geeft ze graag uit aan cadeautjes voor een ander en voor mij in het bijzonder. Daar moet ik haar altijd een beetje in afremmen. Vandaag tikte ze voor zichzelf een showmodel kunstkerstboom op de kop. Ik had een tafelmodel in  gedachten, maar goed: dat werd het dus niet. Het is een complete kerstboom voor de helft van de helft van de helft van de prijs. Dat dan weer wel. Een piek vindt ze niet voor de helft van de helft van de helft. Dus daar gaat ze toch nog even achteraan. Als ze terugkomt heeft ze een piek, maar ook voor mij twee mooi ingepakte pakjes. Het zijn kerstballen met daarop lieve teksten: Je bent een engel in alles wat je doet en Liefste moeder met jou is kerstmis pas echt warm en gezellig.  Lief. 

10 kilo bovenmaatse!

Onze zoon is niet zo van de cadeautjes en kaartjes. Dat vindt hij maar kapitaalvernietiging. Maar vanmiddag komt hij thuis met een zak met tien kilo bovenmaatse aardappels. Hij heeft er zelf aan meegewerkt dat ze uit de grond kwamen. Ook een fantastisch cadeau.

Ik ben een gelukkig mens.