Vandaag was de eerste officiële dag van de kerstvakantie. Nu de bouw zo goed als afgerond is, staat het interieur bovenaan onze prioriteitenlijst. Vanmorgen stonden we dan ook vroeg op, want voor vandaag stond er een meubeljacht op het programma. Stond, want het is een beetje anders gelopen. In het zicht van de haven strandden we namelijk. Wat aanvankelijk een kleine hapering van het gas leek, bleek een wellicht niet te repareren defect aan onze auto. Hoe dan ook, het ging niet verder. De man van de ANWB zag er geen gat in. Dus de auto op de sleepwagen en voor ons een enkele reis naar station Schiphol. Van daar ging het met de intercity naar Groningen. Onze auto volgt later, zodat onze eigen garage het definitieve oordeel kan vellen.
"Wat een geluk dat we zo de vluchtstrook op konden rijden toen het gas uitviel. Het had wel heel anders kunnen aflopen", zeg ik tegen E. als we ons hebben geïnstalleerd in de trein. Toen het gas uitviel reden we namelijk op een driebaansweg. Zoiets zal je maar overkomen als je middenin het verkeer zit. Levensgevaarlijk. Pech hebben langs de snelweg is sowieso levensgevaarlijk, begrepen we al snel. "Uit de auto en achter de vangrail. De wielen naar rechts draaien", instrueert de man van de ANWB me aan de telefoon. "Als dat geluk hebben is, wanneer heb je dan pech?", zegt E. die duidelijk anders tegen de zaak aankijkt.We zijn 200 kilometer van huis gestrand, zo'n 20 kilometer voor onze bestemming, we zijn verkleumd en onze auto is kapot. "Gelukkig was het niet zo koud", zeg ik. "Wat een mazzel", zegt E. "en het regende niet eens echt heel hard." Het is niet anders: voor mij is het glas nou eenmaal altijd half vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten