Hoezo 50 kilo?

"Als we in het vervolg rijst overhouden, dan krijgen we de volgende dag een rijstsalade", zeg ik. Onze zoon liet gisteravond verstek gaan bij de warme maaltijd. Dat liet hij keurig weten, maar net iets te laat. Dus hielden we rijst over. De gebakken spitskool en de babi ketjap eten we helemaal op. De rijstsalade is niet iets waar mijn gezin zich op kan verheugen. "Doe ons dat niet aan", zegt E. tegen onze zoon. "Ik ben het gewoon zat dat we dat dan weggooien", zeg ik. "Dat vind ik jammer." Dat vond ik al langer, maar ik ben me er weer extra bewust van nu ik op facebook Hoezo50kilo volg. Iedere Nederlander is per jaar namelijk goed voor 50 kilo afval. En dat is toch vreselijk. Dat moet toch anders kunnen.

Ik scroll even door de tijdlijn en dan lees ik ook over Emily,  die zonder afval wil leven. Heel goed, maar wel erg ingewikkeld. Bijna alles is namelijk ingepakt. Denk er maar eens over na. Als je niets verpakt wilt kopen, wordt je leven echt een stuk ingewikkelder. Ik neem wel altijd een tasje mee om zo het aantal plastic tasjes te beperken. Maar ondanks dat zit mijn recyclekoker tot aan de nok vol met plastic zakjes - en dan gebruik ik ze ook nog zo nu en dan als afvalzakje.

E. heeft zo zijn eigen manieren om afval te beperken. Hij maakt onze boterhammen voor de dag altijd klaar. Ook die van mij - een luxe waar ik al behoorlijk aan gewend ben. Volgens de jongste heb ik vandaag echter boterhammen meegekregen die dusdanig beschimmeld waren dat er lang haar op groeide. Echt smakelijk vond ik ze al niet, maar als ik mijn leesbril niet op heb kun je me werkelijk alles voorzetten.

Rome2Rio

We gaan deze zomer naar Picardië. Heerlijk: het is er niet zo warm en niet zo druk als zuidelijker in Frankrijk. E. gaat aansluitend een week naar Italië waar hij iets gaat bijleren op zijn vakgebied. Wij -de dames en ik- gaan weer naar huis. Dan is het wel even puzzelen om uit te vinden hoe je vanuit Picardië naar Le Marche in Italië reist. Het zal hoe dan ook een reis met de auto, het vliegtuig, de trein en de bus worden. Dat vraagt dus wel wat planwerk. Gelukkig hebben we dan internet, want met een ouderwets spoorboekje zou je niet zover komen.

En naar die ouderwetse spoorboekjes heb ik ook helemaal geen heimwee, ook al zie ik ze nog zo voor me. Je hebt namelijk geweldige sites om je reis uit te stippelen. Zo ontdekte ik de site Rome2Rio. Vul een vertrekpunt in en een bestemming en de site zoekt voor je uit hoe je naar je bestemming zou kunnen reizen, meestal met een aantal opties. Ik kijk even hoe het voor de reis van E. uitpakt en dan vul ik lukraak wat bestemmingen in. Leuk. Gelukkig hoef ik het niet voor het 'echie' te regelen. Dat is deze keer aan E.

Lekker, simpel en snel

Zo nu en dan probeer ik eens een nieuw gerecht uit. Dat is overigens niet iets wat hier bijzonder wordt aangemoedigd. E. staat er nog wel open voor, maar de kinderen zijn eigenlijk niet in voor vernieuwing. Toch doe ik het wel om een aantal redenen: ik raak uitgekeken op de vaste gerechten. Ik ben niet dol op koken en om het vol te houden moet er toch af en toe iets nieuws gebeuren. Een andere drijfveer voor het vinden van nieuwe gerechten is de zoektocht naar gerechten die nog sneller klaar zijn dan mijn standaardset.

Deze week zette ik mijn gezin een nieuw lekker, simpel en snel gerecht voor: rijst met ui, spitskool, gehakt en rode paprika, gekruid met kerrie. Het had alles in zich om een topper in mijn keuken te worden, ware het niet dat het commentaar zoals altijd meedogenloos eerlijk was. Volgens onze zoon was het 'wel weg te krijgen', maar niet iets wat ik weer opnieuw hoef te proberen. "Er moet gewoon een lekker sausje bij", aldus onze zoon. Ik vond het nou juist lekker dat er geen sausje bij zat. Trendgevoelig als ik ben vond ik dit wel 'eerlijk' smaken. (Let maar op: als het over eten gaat, is het helemaal in om over eerlijke producten te spreken). Dit was dus geen succes. Maar voor mij is dat geen reden om te stoppen: een aantal gerechten die ooit nieuw waren zijn namelijk ook toppers hier in huis. Kip met kerriesaus en rozijnen en broccoli bijvoorbeeld of kip pilav met spitskool, sperziebonen en abrikoos.

Vanmiddag keek ik op de website van Lekker en simpel. Dat zou mijn motto kunnen zijn voor het koken, ware het niet dat er dan nog iets ontbreekt. Ik ga namelijk voor Lekker en simpel en snel. De foto's op Lekker en simpel trekken me niet altijd over de streep. Misschien komt het omdat ik me vandaag niet echt topfit voel. Bovendien word ik enorm afgeleid door de reclame: onderin draait een  Zanussi wasmachine en af en toe komt die levensgroot over de gerechten. Meer dan genoeg reden om nooit een Zanussi wasmachine aan te schaffen lijkt me.

Voor vandaag maak ik een linzensoep, zodat we op de bank naar het Nederlands elftal kunnen kijken. Aanleiding voor het maken van deze linzensoep waren de overgebleven aardappels van gisteren. Het receptje voor 2 personen verdubbelde ik, maar op de een of andere manier weet ik van een basis van 2 liter altijd een maaltijdsoep te bereiden voor een heel voetbalelftal. En nou laat onze zoon ook nog net weten dat hij niet hier eet...

Zingen over broeken

Mijn kinderen openen volstrekt nieuwe dimensies voor mij. Zij weten namelijk precies wat je echt moet weten. En natuurlijk wat niet hoort en wat wel. Aanvankelijk was dat net andersom: toen deden wij de opvoeding.

Tegenwoordig ligt dat heel anders. Ik weet niet zoveel. Dit weekend leerde ik weer hard bij over partynummers die je echt moet kennen. Ze zingt: "Broek uit - op je hoofd, broek uit op je hoofd". "Wat is dat nou weer?", zeg ik. "Ken je DIE niet?", zegt de oudste. Als even later blijkt dat ik ook het nummer Ik wil ook zo'n broek met van die zakken op de zijkant niet ken, is ze geschokt. Het zijn namelijk geen nieuwe nummers. Zonder dat ik er erg in had, blijkt zingen over broeken enorm in trek te zijn en blijken melige partynummers een expertiseterrein bij uitstek te zijn van de oudste. Dat laatste geeft natuurlijk te denken. Vanmorgen leerde ik dan ook weer flink bij. En als echte kennisdeler hou ik dat natuurlijk niet voor mezelf.

Wat te denken van deze topper van De Moskitoos: Broek uit op je hoofd

 

Of deze van Huub Hangop: Ik wil ook zo'n broek met van die zakken aan de zijkant

Mooie mannenmaand

De Oranjestemming heeft ook hier toegeslagen. We zitten nog net niet met een Roy Donders juichpak op de bank. Zelfs niet met een Roy Donders juichpet. Ook al hadden we het gewild, dan was het nog niet gelukt. Ik koop namelijk niet meer in het groot in bij de Jumbo. En ook al deed ik dat wel: in no time waren de Roy Donders juichpakken op. We kunnen er dus gevoeglijk van uitgaan dat hier wel een flink aantal gezinnen in de Roy Donders juichpakken op de bank zitten.

Zo ver gaat het hier niet. De jongste heeft wel de poster met alle wedstrijden en een pen bij de hand. Zo kan ze alle uitslagen bijhouden. Tenminste, dat is de bedoeling. Het enthousiasme is nu nog groot. De uitslag van Mexico tegen Kameroen wordt zelfs geappt als E. en ik ons wekelijkse uitstapje naar de bieb hebben.

Als we thuiskomen zap ik even. Het is namelijk Mooie Mannenmaand op Net 5. "We schakelen straks wel weer over hoor", dreigt de jongste. Vanavond is Russell Crowe de mooie man in de film The Good Year. Dat is teleurstellend. Ik ken de film niet, maar Russell vind ik niet echt een mooie man.  Dat scheelt. Gelukkig is er een troost: Hugo is terug. Toch nog een beetje mooie mannenmaand.