Onze jongste is een shoe-a-holic, dus we komen regelmatig in verschillende schoenenzaken. Zo ook in de Van Haren hier ter plaatse. En daar zag ik 'm: de tas. Leuk! Maar ik had nog wel een schoudertas en ook eentje voor naar het werk, dus echt nodig was het niet. Een dergelijke aankoop zou eerder een traktatie dan een basisbehoefte zijn. Niet dat je jezelf niet eens mag trakteren, maar een traktatie is alleen maar een traktatie als het iets uitzonderlijks is. Dus moet het niet voortdurend of lichtzinnig gebeuren. Dan wordt het gewoon.
Maar deze week was ik zover. Ik wist het zeker. Doelbewust loop ik de Van Haren binnen, linea recta naar de tassen. Blijken ze ook nog eens in de aanbieding te zijn! Als dat geen teken is... Jammer genoeg zit er op de kleur van mijn keuze een hele vieze vlek. Die hoef ik dus niet. Ik spreek de schuchtere jongen achter de kassa aan: "Is die tas er ook nog zonder vlek?" Hij verschiet licht van kleur en loopt naar de tas en ziet wat ik ook zie. Hij kan er ook niet veel anders van maken. "Ik zal even achter kijken of die kleur er nog is", zegt hij. Gelukkig is hij verstandig genoeg om me de tas met vlek niet met 5 euro korting aan te bieden. Geen haar op mijn hoofd die daar over zou denken. Dan zou het geen traktatie meer zijn.
Jammer genoeg is 'ie er niet. "Maar ik kan 'm wel voor u bestellen", zegt hij. Goed idee. "Doe dat maar", zeg ik. "Wilt u 'm thuis of wilt u..." vraagt hij. Ik onderbreek hem halverwege, want ik weet het al: "Doe maar thuis", zeg ik. En zo gebeurt het. En wat blijkt? Bij Van Haren maakt het ze niet uit of ze de tas naar hun filiaal laten verschepen of linea recta naar mijn huis. Zonder verzendkosten krijg ik de tas gewoon thuisgestuurd. En gisteren is mijn tas dus thuisgekomen. Hij was voor mij bestemd. Dat wisten ze bij Van Haren al, getuige het bijgevoegde verzendbewijs: Ship To Home. Het is geweldig. Ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten