Gisteren hingen we rond in de kamer van collega. Ze
was jarig in haar vakantie en is nu terug van weggeweest. We hebben het over
reclamecampagnes. De slingers in haar kamer zijn de aanleiding voor het
gesprek. We vinden bijna zonder uitzondering de reclame van Smiths leuk: een
slinger met je eigen tekst. Ik gooi de rookworsten van de HEMA met de
rookworstzwemband er ook nog even in, maar dat roept niet hetzelfde
enthousiasme op. Al pratend komen we op mijn ontmoeting met de Jillz/Strongbowverkoper
in de super. Ik schep op over mijn standvastige inkoopbeleid.
In de ruimte zijn verschillende mannen die meegaan met
hun vrouw bij het halen van boodschappen. "Dat heb ik liever niet",
zeg ik. "E. gaat altijd zijn eigen gang in de super zonder te
overleggen". Aangezien we al zo lang bij elkaar zijn dat alle verbindingen
in onze hersens verdacht veel op elkaar lijken, komen we vaak met een dubbele
portie van hetzelfde thuis. Als ik het later thuis vertel, zegt de oudste tegen
haar vader: "Dat snap ik nou niet, dat hebben mamma en ik helemaal
niet." En dat klopt. Wij werken woordeloos samen en zijn dan een
allesvernietigende boodschappenmachine. "Misschien moet je meer
overleggen", suggereert ze. "Dat is dan ook weer niet goed",
zegt E. En daar heeft hij dan weer gelijk in: ik moet niet teveel gezeur aan
mijn hoofd hebben als ik boodschappen haal.
Onder de collega's zijn mannen die zelf de
boodschappen altijd halen en dat niet alleen: "Er zijn zelfs mannen die
ook altijd koken.", hint ik E. nog even. "Ik zei nog: zo eentje had
ik ook willen hebben. Maar voor ik daar achter was, was het al te laat."
En zo was het ook. Toen was ik al verslingerd aan zijn adembenemende manier van
fietsen, aan zijn onnavolgbare manier van peper uit de pepermolen draaien en
aan de manier waarop hij zijn kaak beweegt als hij leest. En natuurlijk al die
andere dingen die ik hier niet direct publiek wil delen.
Tuurlijk kookt E. ook wel, soms nog spontaan ook. En
als het niet spontaan komt, dan zeg ik gewoon: "Nu ben jij aan de
beurt." Dat werkt prima, maar dat hoeft me natuurlijk niet te weerhouden
van een van mijn favoriete fantasieën: dat koken zijn hobby wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten