Zoals zo vaak heb ik ook de afgelopen vrije dagen – of
liever de nachten bij de dagen- heftig gedroomd. Een van de dromen ging over
mijn tasje. Er gebeurde van alles, maar dat deed er eigenlijk niet toe. Het
draaide allemaal om mijn tasje. Ik zat in een vliegtuig op weg naar Mexico. Het
was niet het meest solide vliegtuig, maar dat deerde me totaal niet. Ik was
mijn tasje namelijk kwijt: die lag volgens mij in het laadruim. Ik wilde het
per se uit het laadruim halen, maar dat mocht niet. De stewardess liet me weten
dat dat echt levensgevaarlijk was: ik zou zomaar tussen schuivende kratten
bekneld kunnen raken. Ik gaf me niet direct gewonnen, maar legde me er
uiteindelijk toch bij neer. Toen bleek ineens dat drie jonge mannen mijn tasje
hadden. Ik wist dat niet. Ze hadden er keurig op gepast. Toen ik het tasje
eenmaal had, was de droom voorbij.
Ik ben nog nooit naar Mexico gevlogen, maar mijn tasje
ben ik regelmatig kwijt. En dat geeft een onrustig gevoel – net als in de
droom. En als ik het tasje al vind, dan is er nog geen enkele garantie dat er
in zit wat ik er graag in wil vinden. 75% van de tijd ben ik iets kwijt dat in
het tasje hoort te zitten. De sleutels van de garage staan onbetwist op nummer
1 in mijn meest gezochte items aller tijden. In het tasje zitten namelijk
veelgebruikte items. En daar zit 'm de kneep: zodra ik iets ga gebruiken, laat
ik het slingeren.
Eigenlijk zou ik net moeten doen als mijn oma: die
liet haar tasje gewoon niet los. Oma had haar tasje altijd op schoot. Ik
herinner me haar eigenlijk niet anders. Ze was toen al oud, ziek en niet meer
helemaal zichzelf, maar die gewoonte had ze altijd al. Vroeger woonden ze
namelijk op een schip. Alle waardevolle dingen waren altijd aan boord. Als het
schip gelost was, was er bovendien ook altijd een grote som geld aan boord van
het schip. Toen zal oma deze gewoonte ontwikkeld hebben. Mijn vader vertelt wel
eens dat ze in de oorlog genoodzaakt waren om het schip te verlaten om zichzelf
in veiligheid te brengen. Samen stapten ze in een roeiboot: mijn vader, zijn
vader, zijn broer, mijn oma en haar tasje.
Onafscheidelijk van het tasje, misschien is dat wel de
oplossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten