Een tijdje geleden -het was rond kwart voor zeven 's
morgens- zong onze jongste me toe. "Moeder, ziet u dat ik mijn nachtpon in
de was heb gegooid?" Ze zingt het op z'n opera's, dus kiest ze voor iets
formelere taal dan ik doorgaans van haar gewend ben. "Dochter ik zie het
duidelijk", waarop ze zingt: "Moeder hoe ziet u dat?" Met een
heuse aria antwoord ik: "Je draagt nu toch je
pyjahahahahahahahahahamaaaaa." We houden het nog even vol en hebben enorm
veel pret. Het mag duidelijk zijn dat we geen van beiden last hebben van een
ochtendhumeur.
Deze week zingt ze haar broer toe. "Als we weer
naar de bieb gaan, kunnen we ook wel even een opera doen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten