Ineens gaat het er overal over: oud zijn of oud
worden. Het is alsof je op je vijftigste een magische grens tussen jong en oud
overschrijdt. Grappig, daar had ik geen moment bij stilgestaan. Blijkbaar gaat
er ergens een seintje dat je 50 wordt en dat zet dan van alles in gang.
Vanmorgen kreeg ik bijvoorbeeld post van het tijdschrift Plus, met een aanbod
voor een voordelig abonnement. Als vijftiger pas ik blijkbaar perfect in de
doelgroep.
Gisteren
praatte ik bijna een uur lang met een aardige vrouw die iets ouder is dan ik. En
als vanzelf komt het gesprek er dan op. "Voel jij je oud?", zegt zij.
Ik voel me niet oud. "Nee toch?", zegt ze. "Dan wordt je haar
maar grijs en je wordt wat dikker. Nou en?" We zijn het hartgrondig met
elkaar eens. De oudste is getuige van dit gesprek. Af en toe doet ze ook nog
een duit in het zakje. Uiteraard praat ze niet mee over ouder worden. Dat is
voor haar nog een ver-van-mijn-bed-show. Vandaag stuurt ze me een mailtje. Dat
is – ook al wonen we nog in hetzelfde huis- een van haar favoriete manieren van
communiceren. "Omdat jullie het gisteren hadden over oud voelen. Nou
als je dit overkomt dan is dat het moment dat je je oud voelt: "How do
you know when you're getting old? When
you feel a sharp pain in your chest, you look down, and you're standin' on your
titty."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten